Jest tu wszystko, czego uczy się lekarz
Medycy są blisko chorych nie tylko w czasie pandemii. Służą wiedzą i pomocą w przychodniach, na oddziałach szpitalnych, a także w hospicjum. W sopockiej placówce jak w soczewce skupiają się historie życia czterech kobiet, które swoje życie poświęciły służbie chorym.
Światowy Dzień Chorego to dobra okazja, by przyjrzeć się pracy medyków, którzy opiekują się osobami zmagającymi się z chorobami. Szczególnym miejscem posługi lekarzy, pielęgniarek i opiekunów jest hospicjum. Tutaj nie ma spektakularnych sukcesów w leczeniu chorych, tak jak na oddziałach ratunkowych czy chirurgicznych. Mało tego – miejsce kojarzy się z odchodzeniem i przygotowaniem do przejścia chorego do domu Ojca. Ale i tu trwa codziennie walka – o kolejny dzień, o pokonanie bólu, a czasem o kolejny oddech. Historie, które opowiadają cztery kobiety pracujące w Hospicjum św. Józefa w Sopocie, to zupełnie inny obraz medycyny. Bez blichtru, fajerwerków, ale będący istotą tej dziedziny nauki – wytrwałej, cierpliwej służby na rzecz chorego.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.
W subskrypcji otrzymujesz
- Nieograniczony dostęp do:
- wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
- wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
- wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
- wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
- wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
- brak reklam na stronach;
- Niespodzianki od redakcji.
-
Waga zniewagi. Dlaczego polski parlament nie chciał debatować nad ochroną chrześcijan? Sejm nie chce zajmować się bluźnierstwami. Za to będzie walczył z „mową nienawiści”.
-
Władysław Kosiniak-Kamysz: Jesteśmy przygotowani na każdą ewentualność O problemach z Funduszem Kościelnym, ograniczaniu praw ludzi wierzących i gotowości do wojny z Rosją mówi wicepremier i minister obrony narodowej Władysław Kosiniak-Kamysz.
-
Św. Andrzej Bobola i jego oryginalny styl „autopromocji” Jak to możliwe, że ktoś, o kim pamięć całkiem zaginęła, jest dziś patronem Polski?
