Po pierwsze, chciałbym powiedzieć, że stało się na sposób najlepszy z możliwych, że doszło do obrad Okrągłego Stołu i zapewniony został bezkrwawy (nieproporcjonalny, ale jednak) współudział we władzy. I nie chodzi mi wcale o bezkarność komunistów czy o fakt, iż to ancient regime sam zapoczątkował przemiany dla zachowania wpływów i własnego bezpieczeństwa, ale o to, że nie doszło do wojny domowej i na sposób pokojowy podzielili się wpływami, że nikt ich nie zaczął zabijać, lecz wszyscy we względnej cierpliwości oczekują dobrowolnego wyrzeczenia się wpływów jako orężem posługując się Słowem i słowem.

Prawdę mówiąc komunistom, przede wszystkim tym ideowym, nie są potrzebne procesy, tylko nasze współczucie, że chcą odwrócić się od swojej przeszłości i żyć w kłamstwie do końca życia. Przykład tow. gen. Jaruzelskiego pokazuje, że sama świadomość własnych grzechów na niewiele się jednak zdaje. Najważniejsze jest pytanie czy człowiek chce się z nimi rozliczyć czy tkwić w nich do śmierci odbierając sobie nadzieję na zbawienie, o które mogą i powinni zadbać inni wg braterstwa broni.

Współczuję niezdekomunizowanej, niezdeprywatyzowanej i nieodpowiedzialnej za swoje czyny władzy i mimo wszystko życzę pokoju duszy.

"Komunizm to nie jest prawda, komunizm to nie jest honor, komunizm to nie jest dobroczynność, bo to wszystko jest propagandowe."

Mysterium iniquitatis trwa. Kto się od niego odwróci zyska nadzieję na zbawienie. Śmierć komunie! Niech świnie i psy już nikogo nie poszarpią.

Współczuję tym, którzy są powiązani siecią mysterium iniquitatis i nie chcą jej dobrowolnie przerwać i ratować umarłych.