Misja bł. matki Czackiej na Pomorzu

Ośrodek przy ul. Przegalińskiej to przepięknie położony na wiślanej wyspie kompleks budynków, w otoczeniu żuławskich pól, nadmorskiego lasu i wód największej polskiej rzeki uchodzącej niedaleko do Bałtyku. Prowadzony przez siostry franciszkanki służebnice krzyża dom był w zamierzeniach bł. matki Elżbiety Róży Czackiej miejscem letniego wypoczynku dla wychowanków z podwarszawskich Lasek. Z biegiem lat miejsce zmieniało się, by dziś, realizując charyzmat zgromadzenia - służby niewidomym na duszy i ciele, stało się głównym centrum pomocy sióstr na północy Polski.

Ośrodek w Sobieszewie to miejsce, w którym osoby niewidome otrzymują wsparcie na drodze do samodzielności. Podczas turnusów rehabilitacyjnych uczą się podstawowych czynności w życiu codziennym oraz poruszania się w terenie. - Dzięki tym zajęciom przezwyciężają lęk, rozwijają swoje zainteresowania, a przede wszystkim osiągają pozytywną samoocenę, co pozwala im na budowanie dobrych relacji w swoim środowisku. Mogą przekonać się, że posiadają ogromny potencjał możliwości i talentów. Dla wielu osób bardzo ważna jest możliwość uczestnictwa w Mszy św. oraz wspólnej modlitwie w kaplicy dla pogłębienia wiary - tłumaczy s. Fides Sperling, kierownik ośrodka w Sobieszewie.

W 2011 r. powstał w Sobieszewie Ośrodek Wczesnego Wspomagania Rozwoju Dziecka Niewidomego. To prowadzone przez s. Idę Burzyk miejsce, gdzie dzieci od momentu narodzin do 7. roku życia uczą się świata. Dom im. św. o. Pio (który jest idealnym patronem - jak mówi s. Ida - bo we wszystkim pomoże) powstał z inicjatywy rodziców. To jedyne w Trójmieście miejsce, gdzie niewidzące dzieci dowiadują się, jak przechodzić przez ulicę, wyczuwać krawężniki i stopnie. Tu mogą też poznać drzewa, kwiaty i zioła. Kierowany przez s. Idę ośrodek jest filią placówki w Laskach.

Więcej o ośrodku w Sobieszewie w nr. 39 "Gościa Gdańskiego" na 3 października.