Kościół w rumskim Zagórzu, choć powstał pod koniec XX w., zbudowany został w miejscu o wiele starszym. Po raz pierwszy na kartach dziejów wzmianka o tym miejscu pojawia się w krzyżackim dokumencie z 7 stycznia 1413 roku. Wtedy to za sprawą gdańskiego komtura znajdująca się w Zagórzu karczma została przekazana przez zakonnego urzędnika Jakubowi z Gołędzina. Pełniła ona funkcję gospody, w której mogli nocować podróżni. Po wojnach szwedzkich w XVII w. została odbudowana, później przyjęła formę zajazdu z pokojami noclegowymi i wozownią. W XIX w. budynek został rozebrany, a w jego miejsce dobudowano do letniej kawiarni parterową murowaną restaurację. Działo się to w okresie, kiedy od II połowy XIX w. Zagórze i Szmelta zaczęły odgrywać rolę miejscowości letniskowo-kuracyjnej. I takie funkcje obecna część Rumi zachowała aż do II wojny światowej.

Krótko przed jej wybuchem biskup chełmiński Stanisław Okuniewski ustanowił dla Zagórza samodzielną stację duszpasterską w Zagórzu. Włączono do niej również Łęczyce i Szmeltę. Dekret obowiązujący od 1 października 1939 r. nie został wykonany ze względu na działania wojenne. Temat powstania samodzielnego kościoła powrócił w latach 80. XX w., gdy ta część Rumi zaczęła się rozrastać. – 7 grudnia 1984 r. ordynariusz chełmiński bp Marian Przykucki erygował parafię pw. św. Józefa i św. Judy Tadeusza, a mnie mianował proboszczem nowo powstałej placówki. Pierwszą Mszę św. odprawiałem na świeżym powietrzu przy polowym ołtarzu, bo dopiero w lipcu 1985 roku rozpoczęliśmy budowę kaplicy i domu parafialnego – wspomina ks. prał. Gut.

Biskup Przykucki poświęcił budynki 12 października 1986 roku; trzy lata później rozpoczęła się budowa świątyni według projektu architektów Mirosława Bartosiewicza i Jerzego Kaczorowskiego. – 7 października 1995 roku konsekrowano nasz kościół. W kolejnych latach powstały i zostały poświęcone stacje drogi krzyżowej oraz piękna grota Matki Boskiej Fatimskiej. W 1998 roku abp Tadeusz Gocłowski poświęcił trzy dzwony. Kolejne elementy, które wzbogaciły nasz kościół, to boczne ołtarze i organy. Ważnym momentem było też otwarcie w październiku 2002 roku kaplicy Bożego Miłosierdzia w dolnej części kościoła – wylicza proboszcz.

W tej uroczystości wraz z metropolitą gdańskim wziął udział posługujący w Brazylii bp Edward Zielski. To początek współpracy i zaangażowania parafii w pomoc misyjną. – Wspieraliśmy przez wiele lat seminarzystów z diecezji Campo Maior. W 2007 roku na terenie naszej parafii pojawiła się kopia figury Matki Bożej Królowej Brazylii z Aparecida. Współpraca trwała do czasu, gdy bp Edward zapewnił nas, że nasza pomoc nie jest już wymagana – tłumaczy ks. Gut.