Kębłowo to jedna z najbardziej urokliwych wsi kaszubskich na północy regionu. Położona jest na zachód od Wejherowa na rozległym płaskowyżu, wśród lasów i w pobliżu źródeł rzeki Redy. Z racji bogactwa łąk tutejsi gospodarze zajmują się przede wszystkim hodowlą bydła. Poszczególne gospodarstwa z ładnymi, schludnymi zabudowaniami wyglądają jak oazy rozsiane po wielkiej, zielonej przestrzeni. Według najstarszych źródeł, włości te w 1354 r. Winrich von Kniprode, wielki mistrz zakonu krzyżackiego, przekazał braciom Wickosławowi i Joskemu z Janowa jako wolną własność. Nieco później majątek przeszedł w posiadanie panów von Hütten, którzy pod polskim panowaniem przyjęli nazwisko Czapski. W 1400 r. dobra kębłowskie powróciły na polskie prawo lenne. W XVI w. magnacką wieś posiadał ród Lubockich, a następnie Czapskich oraz Przebendowskich. Następnie majątek trafił do Zabokrzyckich, a w 1830 r. odkupił je od nich Ludwik von Platen. Historia zapamiętała go jako znakomitego gospodarza – przeprowadził meliorację trzęsawisk, osuszał i karczował tereny.

Dynamiczny rozwój wsi nastąpił po parcelacji majątków w latach międzywojennych. Kębłowo zasiedliło kilkudziesięciu rolników, z których każdy zyskał gospodarstwo o powierzchni 10–20 ha. Specjalnością gospodarzy była hodowla bydła i trzody, co trwa do dziś. Na terenie majątku Nowe Kębłowo w latach międzywojennych powstawał ciekawy urbanistycznie projekt budowy Miasta Ogrodu, prowadzony przez Tadeusza Gałczyńskiego, warszawskiego adwokata. Historycznie katoliccy mieszkańcy Kębłowa należeli do parafii w Luzinie, która z kolei została wydzielona z parafii chmieleńskiej, gdzie od średniowiecza istniała siedziba kasztelanii. W wizytacji z 1599 r. wymieniono wieś, której mieszkańcy byli zobowiązani do rzeczowych i pieniężnych świadczeń na rzecz Kościoła: „Kamłowo–Kęblowo, (własność) Lubockiego, 14 biednych poddanych, nic nie płacą, powinni płacić po korcu żyta i owsa”. 1 marca 1987 r. Kębłowo i Kochanowo włączono do nowo erygowanej parafii w Kębłowie pw. św. Jadwigi Śląskiej, której pierwszym proboszczem został ks. Dionizy Borysiewicz. Idea budowy kościoła od początku spotkała się z dużym wsparciem ze strony mieszkańców. Jeden z nich – Roman Miotk – ofiarował działkę pod dom katechetyczny.

Początkowo Msze św. były odprawiane przez ks. Dionizego w domach prywatnych w Kębłowie i Kochanowie. Warunki były iście misyjne – co wieczór Msza św. w domu kolejnej rodziny, gdzie gromadzili się krewni i sąsiedzi, a wyposażenie liturgiczne w walizce. Ofiary na nich składane zasilały fundusz budowy salki i kaplicy. Na jednym z wiejskich zebrań postanowiono przeprowadzić specjalną kolektę – zbiórkę desek w całej parafii. Kilku gospodarzy objechało parafię traktorami i zwieziono materiał. W ciągu dwóch tygodni w kwietniu 1987 r. stanęła kaplica. Przez kolejne lata na działce podarowanej przez parafian, od 1990 do 2001 r., wznoszono pod kierownictwem ks. kan. Borysiewicza okazały kościół parafialny w centrum wsi. 20 października 1991 r. odprawiono w nim pierwszą Mszę św. odpustową. 22 lipca 2001 r. abp Tadeusz Gocłowski, metropolita gdański, konsekrował kościół. 30 kwietnia 2006 r. budowniczy kościoła zmarł nagle w 53. roku życia i 27. roku kapłaństwa. Jego następcą został ks. Krzysztof Pokoński, a po nim – ks. Krzysztof Lorek.

Dzisiejsza wspólnota liczy prawie 4 tys. wiernych. – Wieś cały czas się rozbudowuje i zmienia charakter na podmiejski. Sprowadzają się do nas osoby z całej Polski, korzystając z bliskości Luzina, Wejherowa, a dzięki Trasie Kaszubskiej – Trójmiasta. Nowi mieszkańcy osiedlają się nie tylko w pojedynczych domach, ale w obrębie nowych osiedli, tworzonych przez deweloperów. Rocznie przybywa do nas nawet 100 rodzin – mówi proboszcz. W parafii działają wspólnoty Żywego Różańca, grupy modlitewne, grupa wolontariatu współpracująca ze Szkolnym Kołem Caritas. Są ministranci, lektorzy, zespół wokalny, harcerze. Parafianie podejmują też dzieło duchowej adopcji. Parafialna świątynia pozyskała relikwie św. patronki oraz św. Jana Pawła II, którego imię nosi pobliska szkoła podstawowa. W kościele właśnie dobiegają końca prace nad konstrukcją organów, a najbliższą inwestycją będzie stworzenie drogi krzyżowej.

Zapraszamy

Parafia pw. św. Jadwigi Śląskiej
ul. Wiejska 52,
84-242 Kębłowo

Porządek Mszy św.:
niedz.: 8.00, 10.00, 11.30;
pon.–sob.: 18.00.

Odpust: 16 października.