Gdańska Piękna Madonna

Ufundowana została pod koniec XIV w. przez Willama von Oringena i jego siostrzeńca Jana. Po śmierci rajcy Willama – jeszcze przed rokiem 1404 – rozpoczął się spór o prawo patronackie względem kaplicy. Ostatecznie po ponad 40 latach powróciła ona pod opiekę rodziny von Oringenów. W XVI w. kaplica zyskała miano „błękitnej kaplicy niebiańskiej”. Nazywano ją również „kaplicą św. Anny z błękitnym sklepieniem”. Należała wówczas do Marka Osterricha i Joachima Klauschego, następnie do rodziny Sidinghausenów. W 1639 r. przed kaplicą pochowany został Martin Opitz. Zmarły 20 sierpnia niemiecki poeta i teoretyk literatury był historiografem Władysława IV Wazy, a także autorem libretta do pierwszej niemieckiej opery „Daphne”. Kaplica do połowy XVIII w. należała do różnych krewnych z rodziny Sidinghausenów, natomiast w 1764 r. przeszła na własność Kościoła. Nie trwało to długo, bo w tym samym roku kupił ją burmistrz Karol Groddeck. Została zamknięta drewnianą rokokową kratą z herbem rodu. Do 1814 r. służyła jako miejsce pochówku członków rodziny Groddecków, aby ostatecznie w grudniu 1839 r. przejść ponownie na własność Kościoła.