Ks. Rafał Starkowicz: Jaki właściwie jest sens życia klauzurowego?


Siostra Agnieszka Grzybek: Patrząc wyłącznie po ludzku, jest ono pozornie bezużyteczne. Jednak – jak zauważyła św. Teresa od Dzieciątka Jezus – Kościół, tak jak każdy żywy organizm, ma serce. Św. Teresa porównała nasze karmelitańskie powołanie do bycia miłością w sercu Kościoła. 


Jak to ofiarowane Bogu życie przekłada się na realizację misji Kościoła?


W tym naszym ukryciu i samotności, zajmując się samym tylko Bogiem, nasze modlitwy i ofiary składamy w intencji Kościoła – rozumianego nie tylko jako instytucja, ale przede wszystkim jako wspólnota. Na mocy konsekracji każda czynność osoby konsekrowanej staje się modlitwą, czyli przeżywaniem bliskiej relacji z Bogiem. Nasza reformatorka – święta matka Teresa od Jezusa – wyznaczyła nam cel apostolski tak ukierunkowując modlitwy, praktykę samotności i całe życie karmelitanek bosych ku służbie Kościołowi, że jeśli nasze modlitwy, ofiary i życie nie są temu poświęcone, nie osiągamy celu, dla którego Bóg nas zgromadził.