Jest roześmianą osiemnastolatką, która niedawno obchodziła urodziny. Z dumną nosi swój szary mundur, bo jest harcerką. Gdy przychodzą do domu goście, proponuje kawę lub herbatę. Przed przyrządzeniem napoju pyta, który z kubków się najbardziej podoba, by właśnie tego użyć. Niejednokrotnie w grupie staje się duszą towarzystwa. Wśród tych wszystkich darów ma jeszcze jeden, bardzo charakterystyczny – dodatkowy chromosom. Gosia urodziła się z zespołem Downa.

Trzeba ćwiczyć

– Póki nie urodziłam córki, nie miałam pojęcia czym jest trisomia 21. Początkowo byłam przerażona, bo mi się to wszystko bardzo źle kojarzyło – wyznaje mama Beata Dębińska. – Trafiłam jednak na świetnych terapeutów, którzy mi wytłumaczyli, że z takim dzieckiem trzeba po prostu być, nie bać się i wszędzie je zabierać. Początkowe lęki dość szybko minęły, gdy okazywało się, że odbiór mojej córki jest naprawdę pozytywny, a ona sama spotyka się z serdecznym zainteresowaniem – wspomina. Gosia od urodzenia potrzebowała rehabilitacji. – Najpierw jeździliśmy do ośrodka wczesnej interwencji. Tam do trzeciego roku mieliśmy zajęcia z logopedą i fizykoterapeutą, bo zespół Downa to poza umysłowymi dolegliwościami również wiotkość mięśni, która nie pozwala dziecku normalnie się rozwijać.