Zupełną nowością na rynku wydawniczym jest publikacja „Humanizm chrześcijański w medycynie”. W tym pogłębionym i interdyscyplinarnym studium pod redakcją Grażyny Świąteckiej, wybitnej kardiolog, internisty i profesor Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego, medycyna nie została ograniczona do nowych odkryć, nowatorskich form terapii czy kolejnych specjalizacji. To książka o nauce na wskroś humanistycznej i personalistycznej, odwołującej się do niezmiennych wartości ludzkich, takich jak: życie, godność człowieka, prawda czy sumienie. Książka nie redukuje człowieka do biologii, ale ukazuje go w pełni jako istotę zarówno cielesną, jak i duchową.

Niezwykle ważną i ciekawą częścią publikacji jest rozdział poświęcony inspiracji chrześcijańskiej misji lekarza. Medycyna bowiem nie tylko sięga swoimi korzeniami do myśli filozoficznej starożytnej Grecji, ale także przez wieki była kształtowana przez ewangeliczne przesłanie miłości bliźniego, przedstawione choćby w przypowieści o dobrym Samarytaninie. Dlatego wartości płynące z Ewangelii stale powinny być inspiracją dla lekarzy. – Bez nich trudno wyobrazić sobie medycynę. Są one nieprzemijające. Niedoścignionym wzorem dla każdego pracownika służby zdrowia powinien być „lekarz wszech czasów”, uzdrowiciel duszy i ciała, czyli sam Jezus Chrystus – podkreśla prof. Świątecka.

Mieli tego świadomość „pomorscy Judymowie”, których działalność została opisana w książce. Wybitni lekarze, tacy jak Aleksandra Gabrysiak, zwana przez pacjentów i przyjaciół „doktor Olą”, Janusz Legut, Maria Kozielecka, Romuald Pruszyński, Jolanta Wierzba czy Elżbieta Kłoda, wiedzieli, że służba lekarza to nie tylko doskonała wiedza medyczna i umiejętności jej praktycznego wykorzystania, ale także dostrzeganie w tej służbie wymiaru religijnego, którego istotą są wiara i nadzieja. Podobnych lekarzy potwierdzających swoją aktywnością fakt, że medycyna, także współcześnie, niesie ze sobą potężny ładunek humanizmu, jest niemało. Jednak o nich zazwyczaj nie pisze się w pracach naukowych czy popularnonaukowych. Praca pod redakcją prof. Świąteckiej wypełnia tę lukę. Publikacja porusza także kwestie niezwykle aktualne, niezmiennie od lat rozpalające do czerwoności opinię publiczną. Dotykają one newralgicznych we współczesnej medycynie tematów, takich jak: sztuczna reprodukcja, diagnostyka prenatalna, antykoncepcja, aborcja, eutanazja, uporczywa terapia.

Bardzo ważny – z punktu widzenia dzisiejszej dyskusji na temat in vitro – jest artykuł dr. Tadeusza Wasilewskiego, specjalisty w dziedzinie położnictwa i ginekologii, który jako pierwszy w Polsce założył klinikę leczenia niepłodności metodą naprotechnologii. Czytamy w nim m.in., że w programie in vitro obserwuje się zwiększone ryzyko wystąpienia jakichkolwiek wad wrodzonych o 30–40 proc. w porównaniu z dziećmi poczętymi naturalnie. „In vitro jest w dalszym ciągu wielkim eksperymentem przeprowadzanym na człowieku (...). Uważam, że dzięki rozwojowi techniki, poznaniu początków ludzkiego życia, my – lekarze powinniśmy traktować ludzkie zarodki jako osoby ludzkie i nazywać je małymi pacjentami. Dbać o ich zdrowie i życie” – pisze autor.

Książka porusza także wiele innych zagadnień niezwykle istotnych z punktu widzenia współczesnej medycyny. Między innymi mówi o etosie lekarza i nauczyciela uniwersyteckiego, relacji lekarz–pacjent, świętości ciała ludzkiego czy etyce medycyny u kresu życia. „Humanizm chrześcijański w medycynie” – pokłosie benedyktyńskiej pracy prof. Świąteckiej – to publikacją wyjątkowa, ukazująca szersze i pełniejsze spojrzenie na służbę zdrowia. Z pewnością redakcja tej pieczołowicie przygotowanej książki wymagała wielu konsultacji, czasu i trudu. To pozycja obowiązkowa dla wszystkich współczesnych lekarzy, biologów, bioetyków, farmaceutów i studentów, którzy pragną, by ich praca nie ograniczała się jedynie do mechanizmów socjobiologicznych, urzędniczej oschłości i komercjalizmu. To książka dla tych wszystkich, którzy chcą wykonywać swój zawód w zgodzie z własnym sumieniem i ponadczasowymi normami moralnymi, wypływającymi z ewangelicznego przesłania.