Pierwsza wzmianka źródłowa dotycząca osady Szemud pochodzi z XIV w., kiedy Krzyżacy nadali jej przywilej lokacyjny na prawie niemieckim. Osadę nazwali Schönwalde, czyli Piękny Las. Mieszkańcami tych terenów byli zbieracze, rybacy, myśliwi, bartnicy, drwale i węglarze. Dopiero w średniowieczu zagospodarowywano rolniczo tutejsze okolice. W 1596 r. (niektóre źródła podają 1454 r.) kościół w Szemudzie przekazano proboszczowi z Kielna. W co trzecią niedzielę odprawiał Mszę św. w kaplicy przy drodze prowadzącej na cmentarz.