Gdańskie obchody jubileuszu Sióstr Wspólnej Pracy

W niedzielę 28 sierpnia siostry świętowały w sanktuarium św. Jana Pawła II 100. rocznicę powstania swego zgromadzenia. - Wiara osób, które poszły za Chrystusem, tworząc wspólnotę, staje się żywym świadectwem dla innych. Swoją postawą, modlitwą, zaangażowaniem opowiadają, jak wygląda ich wiara - mówił abp Tadeusz Wojda.

Jubileuszowym uroczystościom w sanktuarium na Zaspie przewodniczył abp Tadeusz Wojda, metropolita gdański. Piotr Piotrowski /Foto Gość

Msza św. zgromadziła w świątyni siostry zakonne ze zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi, posługujące w archidiecezji gdańskiej. Przed rozpoczęciem jubileuszowej liturgii dziękczynnej wierni mogli wysłuchać prezentacji o historii gdańskich placówek. Na uroczystości przybyła delegacja z krajowego Domu Generalnego z Włocławka wraz z s. Agatą Błaszczyk, matką generalną. Byli też kapłani związani z domami zakonnymi na Zaspie, w Emaus i Wrzeszczu. Mszy św. przewodniczył abp Tadeusz Wojda. - Jubileusz 100 lat to dobra okazja do przypomnienia bogatej w treść i wydarzenia historii zgromadzenia; do wyrażenia wdzięczności za wszelkie dobro, jakie się zadziało przez posługę sióstr i całego zgromadzenia. Wreszcie jest okazją do refleksji nad aktualnością i wiernością charyzmatowi w dzisiejszych czasach - mówił metropolita gdański.

Odnosząc się do słów z drugiego czytania liturgicznego, zauważył, że autor Listu do Hebrajczyków przywołuje w nim "górę Syjon", "miasto Boga żyjącego" oraz "Jeruzalem niebieskie". - Są to miejsca szczególne, gdzie człowieka oczekuje Bóg. Są one również symbolem doskonałości, woli Bożej i jednocześnie zbawienia, do którego wszyscy jesteśmy wezwani. Trudno nie doszukać się w tym tekście jasnego odniesienia do wspólnoty życia konsekrowanego, do wspólnoty zakonnej, która przez konsekrację staje się wspólnotą jakby wyjętą z kontekstu ziemskiego i włączoną do świata Bożego - stwierdził.

Arcybiskup Wojda przypomniał początki zgromadzenia. - Ta Boża dynamika odzwierciedla historię powstania również i Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy. Bóg zapragnął wspólnoty, w której siostry upodabniałyby się do Chrystusa w Jego pracy i naśladowały Matkę Bożą Niepokalaną. Stąd wspólna praca realizowana na trzech płaszczyznach: duchowej jako współpraca z Bogiem, wspólnotowej - w jedności z siostrami, apostolskiej – w posłudze bliźnim. Tak zrodził się charyzmat. Co więcej, objawił się w czasach wyjątkowo trudnych: rozbiory Polski, kasacja zakonów i represja życia religijnego. Z natchnienia Bożego Franciszka Rakowska w 1889 roku zgromadziła wokół siebie kilkuosobową grupę kobiet, które mimo zakazów i trudnych warunków, pod pozorem pracowni krawieckiej, rozpoczęły ukrytą formację i życie wspólne oparte na radach ewangelicznych. Biskup Wojciech Owczarek w wolnej już Polsce, w dniu 27 października 1922 roku przekształcił tę nieformalną wspólnotę w zgromadzenie zakonne na prawach diecezjalnych. Napisał dla niego ustawę, opartą na prawie kanonicznym i Regule św. Augustyna - mówił.

Metropolita przypomniał też gdańską historię sióstr. - W roku 1946 powstał pierwszy dom na ul. Kościelnej przy parafii św. Franciszka z Asyżu. Tu też po wojnie siostry otworzyły szkołę krawiecką. Drugi dom powstał w 1970 w Gdańsku Brętowie, w 1980 w Gdańsku na Zaspie przy parafii Opatrzności Bożej, w 1984 w Gdańsku na Zaspie przy parafii św. Kazimierza, w 1990 r. przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdańsku Wrzeszczu. Dziś w Gdańsku Siostry Wspólnej Pracy zajmują się pracami apostolskimi, charytatywnymi i dobroczynnymi we własnych domach i przy parafiach Opatrzności Bożej, św. Kazimierza i św. Franciszka z Asyżu - wspominał.

W podsumowaniu abp Wojda zauważył, że "historia Sióstr Wspólnej Pracy pokazuje zaufanie do opatrzności Bożej”. - Wtedy życie zakonne jest zawsze swego rodzaju historią wiary. Wiara jest fundamentem każdej formy życia konsekrowanego. Tę wiarę miały siostry od samego początku i w tej wierze starały się nieustannie odczytywać swój charyzmat, aby swoją posługą odpowiadać w sposób aktualny i adekwatny do zapotrzebowania świata i jego wyzwań - mówił.

- Dzisiaj dziękujemy Bogu za piękną i wspaniałą, choć nie bez trudności, posługę charyzmatyczną Sióstr Wspólnej Pracy na przestrzeni 100 lat. Ta posługa była i nadal jest posługą pełną nadziei również na przyszłość. Życzymy, aby ich dzieło pod opieką Jezusa Chrystusa i Jego Matki mogło się dalej rozwijać w Polsce i za granicą, i nieustannie przynosić bogate duchowe i ludzkie owoce - powiedział abp Tadeusz Wojda.

Na zakończenie liturgii podziękowania wypowiedziała s. Agata Błaszczyk. Był też czas na wspólne pamiątkowe zdjęcie.

Zgromadzenie zakonne Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi to wspólnota założona we Włocławku w 1889 r. przez Franciszkę Rakowską, w 1910 zatwierdzona jako stowarzyszenie świeckie, w 1922 przekształcona w zgromadzenie zakonne. Zadaniem zakonu jest katechizacja dzieci i młodzieży, praca charytatywna, misyjna, wychowawcza i opiekuńcza, wspomaganie pracy kancelaryjnej w parafiach. W Gdańsku od 1945 roku funkcjonował dom zakonny na Siedlcach. Siostry prowadziły tam w latach 50. XX w. przedszkole. Założyły również szkołę krawiecką (zamkniętą w okresie stalinowskim), wydawały posiłki biednym, zajmowały się rękodziełem.

Po usunięciu religii ze szkół, po roku 1960 podjęły pracę jako katechetki, organistki, kancelistki, zakrystianki. Obecnie jest to także dom rekolekcyjno-formacyjny dla dziewcząt.

Siostry pomagają w prowadzeniu parafii oraz pełnią funkcje katechetek w szkołach i przedszkolach. Oprócz pracy katechetycznej i parafialnej siostry z Zaspy zajęły się także pracą w pobliskim szpitalu Specjalistycznym im. św. Wojciecha Adalberta. Najmłodsze gdańskie wspólnoty to powstała w 1990 r. przy parafii NSJ we Wrzeszczu, a po 2000 r. siostry Wspólnej Pracy wsparły pallotynki w prowadzeniu ośrodka opieki specjalnej w Gdańsku Sobieszewie.