W homilii biskup pomocniczy nawiązał do odczytanej Ewangelii, która rozgrywa się bezpośrednio po odejściu Mędrców od groty narodzenia Zbawiciela. – Oto anioł przekazał Józefowi polecenie: „Weź Dziecię i Jego Matkę, i uchodź do Egiptu”. Powodem uchodźstwa Świętej Rodziny było zagrożenie życia ich Dziecka, wywołane patologicznym lękiem Heroda o władzę. Uchodźcą nie jest ten, kto opuszcza swój kraj ze względów ekonomicznych, ale ten, kto musi opuścić swój kraj, bo w nim jego życie jest zagrożone. Święta Rodzina, z powodu wydanego wyroku śmierci na te dzieci, wśród których znalazł się Jezus, przynależy do rzeczywistych uchodźców – wyjaśnił hierarcha.

Podkreślił, że wyrok wydany na betlejemskich chłopców jest zgodny z krwawym życiorysem Heroda. – Zarządzenie króla Judei było pierwszym planem zgładzenia Jezusa. Później ten zamiar będzie się powtarzał. Będą chcieli Go zgładzić mieszkańcy Nazaretu, faryzeusze, arcykapłani i starsi ludu. We wszystkich tych przypadkach Jezus unikał śmierci. Dopiero gdy nadszedł właściwy czas, przewidziany w Bożym planie zbawienia, Jezus dobrowolnie przyjął na siebie niesprawiedliwy wyrok, przyjął krzyż, aby zniszczyć śmierć i wszelkie zło, aby rozpocząć dzieło nowego stworzenia – tłumaczył bp Szlachetka.

Zwrócił uwagę, że chwała Chrystusa ukaże się też w materii kosmosu, a ziemia stanie się niebem. – Wtedy, jak pisze św. Jan w Apokalipsie, pierwsze rzeczy przeminą, a wszyscy, którzy przyjęli Boże słowo i okazali mu posłuszeństwo, będą się cieszyć pełnią życia, życiem w obfitości. To słowo rozbrzmiewa w księdze Pisma Świętego, gdy słychać wołanie: „Nie zabijaj, ale miłuj swego bliźniego”. To słowo rozbrzmiewa też w nauczaniu Kościoła. To słowo słyszy każdy człowiek. Rozbrzmiewa ono najpierw w sercu, w sumieniu. Usłyszał je też Herod, ale pozostał na nie głuchy. Wybrał kłamstwo, czyli sidła szatana. Sądził bowiem, że żyjąc w kłamstwie, ocali siebie i swoją władzę. Nie udało mu się to. Dwa lata później, po wydaniu wyroku na betlejemskie dzieci, umarł. Musiał stanąć przed trybunałem Boga – powiedział kaznodzieja.

Hierarcha zaznaczył, jak ważna jest modlitwa duchowej adopcji. – Jakże potrzebna jest również modlitwa za tych, których serca są zniewolone kłamstwem i niezrozumiałą nienawiścią do życia w jego początkach. Niezbędna jest modlitwa, aby nikt nie zginął, lecz aby każdy miał życie wieczne. Jakże potrzebne jest światło, które rozbłysło w betlejemskiej stajni. Módlmy się o to Boże światło, aby zajaśniało w sercach wszystkich ludzi, a zwłaszcza w sercu każdej matki i każdego ojca, tak jak zajaśniało w sercu Maryi i Józefa. Takie jest pragnienie Jezusa, który do końca nas umiłował – podsumował biskup pomocniczy.

Po homilii kilkadziesiąt osób włączyło się w dzieło Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Każdego dnia, przez dziewięć miesięcy, będą modlić się w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Inicjatywę podjęto już po raz 27.