Czytam takie apele z mieszanymi uczuciami. Jak widać z reakcji publicznych, poruszone problemy wywołują dużo emocji. Biorąc pod uwagę dość gwałtowną i zdecydowaną reakcję obrońców rodziny, należy uznać, że odczuwane jest realne zagrożenie. Zastanawia minie, jakie konkretnie jest to zagrożenie małżeństwa i rodziny w przyznaniu praw pewnej niedużej mniejszości? W czym to zagraża tradycyjnej rodzinie i jakie korzyści będą miały polskie rodziny po zablokowaniu wiadomych aktów prawnych ? Filozofia (nie ideologia) gender to danie szansy kobiecie na samookreślenie własnej roli społecznej, zniesienie podrzędności w stosunku do mężczyzn. Co w tym złego? W społeczności chrześcijańskiej minęły już czasy traktowania kobiet przedmiotowo. Konwencja Rady Europy dotyczy ogółu społeczeństwa w tym muzułmanów, którzy podporządkowują kobiety władzy mężczyzn. W tym niewątpliwie sporze, rodzi się pytanie czy wszystkie zasady Katechizmu powinny być usankcjonowane prawnie? Czy należałoby np. unieważnić rozwody i prawnie zabronić cudzołóstwa? Może powinniśmy pozostawić to jednak w kategorii grzechu?

Bardzo mnie smuci fakt, że próby wprowadzenia prawa umożliwiającego sformalizowanie związków osób o mniejszościowej orientacji psychoseksualnej są traktowane jako atak na tradycyjny model rodziny czy małżeństwa.

Smuci mnie to, ponieważ uważam, że rzeczywistość jest trochę bardziej skomplikowana.

Mamy bardzo niewielką w zasadzie ilość - kilka procent przecież - naszych braci gejów i sióstr lesbijek. Jakie są motywacje ich działań? Chcą, aby większość społeczeństwa dostrzegła ich problemy.
Żyją wśród nas bardzo nieliczne osoby o homoseksualnej orientacji, które były dostatecznie silne, aby żyć w zgodzie ze swoim sumieniem i miały odrobinę szczęścia czy może łaski bożej aby znaleźć w swoim życiu miłość. Z powodu braku możliwości sformalizowania swojego związku mają wiele prozaicznych problemów - np. w szpitalach, w sądzie, w domu pogrzebowym. Problemów których istnienia większość mogła nawet nie podejrzewać.
Poza tym mamy wokół nas całkiem sporo zagubionych w życiu homoseksualnych osób. Ich problemem jest odrzucenie ich przez społeczeństwo. Tak - odrzucenie. Może się to wydawać dziwnym stwierdzeniem kiedy w mediach co i rusz walczy się o ich prawa, a świat kultury popularnej, celebrytów i kolorowych gazetek bez przerwy jest oburzony "zaściankowością polskiego społeczeństwa" czy "ciemnogrodem". Jak zatem można mówić o odrzuceniu? Czują się odrzuceni przez swoich najbliższych. Rodziny, przyjaciół. A także Kościół. Szukają więc osób na tym świecie, które akceptowałyby ich psychoseksualność. I kogo znajdują? Lady Gagę i Pana Palikota. A zapewniam, że jedna rozmowa z rodzicami, podczas której zakochany w chłopaku nastoletni gej opowiada z przejęciem o swojej randce i widzi na twarzach swoich rodziców uśmiech i radość kiedy mówi o swoim pierwszym pocałunku - a nie obrzydzenie, zażenowanie i złość - jest warta tysiąc razy więcej niż hucznie wykrzykiwane przez polityków hasła. Takie osoby postrzegają ustawę o związkach partnerskich jako przyznanie im prawa do istnienia, poszanowanie ich godności.

Proszę zatem wszystkich, którzy byli na tyle wytrwali, aby doczytać aż do tego miejsca - nie antagonizujcie tradycyjnej rodziny i formalizacji związków osób tej samej płci. Sprawcie, aby osoby o odmiennej orientacji psychoseksualnej czuły się dobrze nie tylko w otoczeniu gwiazdeczek popu i nieodpowiedzialnych polityków. Sprawcie, aby poczuły się dobrze we własnej rodzinie i parafii. Odpowiednio skonstruowana i wprowadzona ustawa o związkach partnerskich może wzmocnić rodzinę, a nie ją osłabić.