Ten model ma za zadanie nadać tym mniejszościom, a właściwie jednej - LGTB, większych praw niż ma większość. To taki dyktat małej grupy nad ogółem. Wprowadzony strasznie niedemokratycznymi metodami, wbrew woli przeważającej liczby mieszkańców Gdańska. I wiem co piszę - brałem udział w konsultacjach społecznych, pisałem uwagi do rekomendacji modelu, wysyłałem maile i sms-y do radnych. Velario tu nie chodzi o akceptację osób o innych wartościach. Tu chodzi o siłowe narzucenie tych wartości ogółowi, mnie, moim dzieciom (np. poprzez tzw. edukację antydyskryminacyjną - czytaj seksualizację dzieci). Według twórców modelu akceptacja ma oznaczać narzucenie tych "wartości" innym. Jest kompletnie odwrotnie niż piszesz.

@Velario

2. Nie o taką dewastację chodzi, ale o dewastację cywilizacyjną.

3. Ufff… W tej krótkiej wypowiedzi jest tyle problemów, że aż trudno stwierdzić od czego tu zacząć. Może od „społeczeństwa pluralistycznego”? Żeby zaistniało stabilne społeczeństwo, to społeczeństwo musi być monocywilizacyjne (oczywiście biorąc pod uwagę odsetkowe odstępstwa). Tylko w takich ramach można mówić o stabilnym pluralizmie jako naturalnej różnicy poglądów. Musi być jednak zachowany warunek wspólnej platformy cywilizacyjnej. Środowiska LGBT i ludzie je popierający natomiast stosują sofizmat ugruntowany na uznaniu tolerancji za wartość najwyższą (Marcuse) i polegający na sprowadzeniu absolutnie wszystkiego do kwestii osobistych wyborów, których nie można wartościować (bo nie ma nadrzędnego punktu odniesienia, poza nieco efemerycznym pojęciem tolerancji) a przez to krytykować (znów, z uwagi na „świętość” tolerancji). Pierwszy błąd to ciche założenie, że tolerancja jest wartością. Nie jest. Jeśli cywilizacja jest praktykowana poważnie, to z założenia musi być wobec pewnych postaw nietolerancyjna, bo u podstaw cywilizacji leży hierarchia wartościująca. W kontekście społecznym zgoda na pewne zachowania i poglądy oznacza tak naprawdę nieformalną negację części lub całości tej hierarchii. To zaś początek erozji.

Pozostaje jeszcze kwestia praktykowania „nietolerancji”. Nietolerancja, choć wielu ciężko to sobie dzisiaj wyobrazić, wcale nie jest automatycznym zarzewiem stosów i fundamentem obozów. Brak tolerancji może przybierać i najczęściej przybiera również pokojowe formy – takie jak protest modlitewny, werbalna krytyka lub, w przypadku stosunków władzy, skarcenie. Lista oczywiście nie jest kompletna. Nietolerancja może być zjawiskiem jak najbardziej pożądanym i dobrym jako mechanizm obronny (a implicite wyznacznik witalności cywilizacji) o ile jest związana przez arkana moralności uznającej bezwzględną godność ludzkiej osoby.

@Zak

Uważaj, żeby stawianie się „poza Kościołem” nie weszło Ci w nawyk. Kościół to nie „oni” (księża, biskupi) tylko „my” i „ja”.

Ja wiem, że żyjemy w czasach, w których widząc na ulicy śmieć nie podnosi się go i nie wyrzuca do kosza tylko „marudzi się”, „szuka winnego”, a potem „odpowiednich służb” ;}. To oznaka społeczeństwa autentycznie biernego i poddanego procedurom. Dokładnie takiego jakie „władza” lubi. Zamiast „patrzeć kto to ma załatwić” warto się zastanowić co można zrobić samemu, a jeszcze lepiej zacząć od modlitwy. Może Nowenna Pompejańska w tej intencji?