Z jednej strony musimy uważać, by nie ulec pragnieniu zbawiania świata mocą podejmowanych własnymi siłami czynów. Z drugiej – nie wolno nam popaść w bezczynność, usprawiedliwianą oczekiwaniem na działanie samego Boga. Odpowiedź na pytanie o odpowiedni balans pomiędzy tymi postawami można jednak odnaleźć tylko wtedy, gdy pozwalamy Bogu, aby to On nas prowadził. Niezależnie zatem od realizowanego powołania, które wyznacza rozmiar działań chrześcijanina, wszystko w jego życiu musi zaczynać się od modlitwy. Wiedzą o tym organizatorzy obozów kształtujących młodzież w duchu miłości Boga i ojczyzny (ss. VI–VII).