Nasze na zawsze

– Dla mnie to nigdy nie był płód albo zarodek. To zawsze były dzieci, na które czekałam i które kochałam od samego początku – mówi Dorota Rodziewicz.

Justyna Liptak

|

Gość Gdański 41/2016

dodane 06.10.2016 00:00
0

Wkorytarzu czeka szczupła blondynka z 16-miesięcznym Wojtkiem na rękach. Jest uśmiechnięta, ale na samo wspomnienie trojga utraconych dzieci w jej oczach pojawiają się łzy. – Mięło tyle lat, a ja nadal bez emocji nie potrafię o tym mówić. Bo zastanawiam się, jak by te nasze dzieci wyglądały... Czy byłyby bardziej podobne do mnie, czy do męża? I jak potoczyłoby się ich życie? – mówi wzruszona. Pierwszą ciążę straciła w październiku 2012 roku.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

Czytasz fragment artykułu

Subskrybuj i czytaj całość

już od 14,90

Poznaj pełną ofertę SUBSKRYPCJI

Masz subskrypcję?
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
1 / 1
oceń artykuł Pobieranie..

Zapisane na później

Pobieranie listy