Z wielkim szacunkiem i podziwem słowa wielkanocnych życzeń i zapewnienie o modlitwie kieruję do służby zdrowia, na czele z korpusem lekarzy, pielęgniarek, ratowników medycznych, diagnostów, farmaceutów, kapelanów, wolontariuszy. Jesteście bohaterami nieustępliwej, żmudnej, wytrwałej, nie oglądającej się na trudności i kłopoty walki podjętej z koronawirusem, niosącej także zagrożenia dla waszego zdrowia. Jesteście jak żołnierze z pierwszej linii wojennych zmagań. Można o Was powiedzieć, że służycie Ojczyźnie i narodowej wspólnocie w myśl hasła „Dla Ciebie Polsko”, a dziś trzeba dodać i dla bliźnich. Za to dziękuję Wam we własnym imieniu i całej Archidiecezji.

Wielki jest krąg ludzi, zaangażowanych w zmagania z epidemią. Poczynając od najwyższych Władz Rzeczypospolitej podejmujących decyzje o strategicznym wymiarze, dotyczące nas wszystkich; przez struktury państwa, służby mundurowe, Wojsko, Policję, Straż Graniczną, instytucje niosące pomoc. Wysiłek tysięcy ludzi, dzięki którym funkcjonuje państwo i toczy się społeczne życie, w tym wymiarze, jaki jest możliwy i niezbędny. Niech im towarzyszy nasza wdzięczność, uznanie, modlitwa i Boże błogosławieństwo.

Czas epidemii ujawnia także to, co człowiek ma w sercu. Jakże wiele w tych trudnych dniach uzewnętrzniło się porywów szlachetnych serc. W różnych sytuacjach, w różnych wymiarach. Nie sposób ich tu opisać. Daje o sobie znać Polska solidarna, współczująca, pomocna i ofiarna, zawiązująca nadwyrężone, a czasem doszczętnie pozrywane politycznymi podziałami społeczne więzy. Szczególnie Ministerstwu Zdrowia należy się uznanie i wdzięczność za roztropne i odważne decyzje.

Zmartwychwstały Chrystus przynosi światu zgoła inne wezwanie. Pokój wam - mówi do apostołów zgromadzanych w jerozolimskim Wieczerniku. Módlmy się wszyscy o pokój polskich serc jednoczący naszą narodową wspólnotę dotkniętą nieszczęściem epidemii. Pokój niezbędny, konieczny, potrzebny. Pokój - dar Zmartwychwstałego Pana. Otwórzmy nań polskie serca. Najprzestronniej!