- Szczątki "Inki" zostały oficjalnie zidentyfikowane. Od dłuższego czasu czekaliśmy na tę informację, która jest ważna nie tylko dla Pomorza, ale i dla całej Polski - mówi dr Karol Nawrocki, historyk, naczelnik OBEP IPN w Gdańsku.
W Pałacu Prezydenckim 1 marca odbyło się wręczenie not identyfikacyjnych rodzinom ofiar terroru komunistycznego z udziałem prezydenta RP Bronisława Komorowskiego. Podczas uroczystości Instytut Pamięci Narodowej ogłosił oficjalnie, że odnalezione zostały szczątki legendarnej sanitariuszki Danuty Siedzikówny "Inki".
Łez wzruszenia nie kryje por. Józef Bandzo "Jastrząb" z V Brygady Wileńskiej AK.
- Znałem "Inkę" osobiście, służyliśmy razem pod rozkazami majora "Łupaszki". W końcu będę mógł położyć kwiaty i pomodlić się nad grobem tej dzielnej dziewczyny, mojej koleżanki z oddziału.
- Danuta Siedzikówna "Inka", obok majora Zygmunta Szendzielarza "Łupaszki", jest symbolem żołnierzy wyklętych na Pomorzu. Odnalezienie jej szczątków oraz przyszła możliwość zapalenia znicza na jej grobie to wspaniała wiadomość dla wszystkich gdańszczan i Polaków - podkreśla dr Nawrocki.
Przypomnijmy, że pracownicy Instytutu Pamięci Narodowej wraz z kilkunastoma wolontariuszami 10 września 2014 roku na Cmentarzu Garnizonowym w Gdańsku rozpoczęli poszukiwania miejsc pochówków ofiar reżimu komunistycznego. Pracami kierował prof. Krzysztof Szwagrzyk z IPN. Więcej o tym pisaliśmy TUTAJ.
- Nie wszystkie ofiary reżimu komunistycznego spoczywające na Cmentarzu Garnizonowym zostały odnalezione i zidentyfikowane. Mamy nadzieję, że badania prof. Szwagrzyka zostaną wkrótce wznowione - mówi dr Nawrocki.
Danuta Siedzikówna ps. Inka urodziła się 3 września 1928 r. W 1943 r., jako 15-latka, złożyła przysięgę AK i odbyła szkolenie sanitarne.
20 lipca 1946 r. aresztował ją Urząd Bezpieczeństwa i została osadzona w więzieniu w Gdańsku. Po ciężkim śledztwie 3 sierpnia 1946 r. skazano ją na karę śmierci. Wyrok wykonano 28 sierpnia 1946 r.
Wraz z "Inką" zginął, również skazany na śmierć, 42-letni ppor. Feliks Selmanowicz ps. "Zagończyk". Od stycznia 1944 był żołnierzem 3. Wileńskiej Brygady AK, z której przeniesiony został do 5. Wileńskiej Brygady AK mjr. "Łupaszki", gdzie pełnił funkcję zastępcy dowódcy plutonu.