W pochmurny poranek 15 sierpnia przy Urzędzie Miasta w Gdyni można było usłyszeć różne języki oraz spotkać ludzi w różnym wieku i różnych kolorów skóry. Byli to uczestnicy 18. Maratonu Solidarności. W tym roku na starcie stanęło 658 biegaczy z 16 krajów, w tym 90 kobiet. Słowa uznania oraz zachętę do prawdziwie sportowej rywalizacji skierowała do uczestników Joanna Zielińska, pełnomocnik prezydenta Gdyni i wiceprzewodnicząca Rady Miasta. – Ponad 42 kilometry to dla większości z nas niewyobrażalny dystans. Cieszę się, że bieg ten zaczyna się właśnie w tym miejscu: tak ważnym dla historii naszego miasta i państwa – mówiła gdyńska radna.

Przewodniczący „Solidarności” zwrócił zaś uwagę na jedno z wydarzeń. – Gdyby nie 1980 rok, nie byłoby Euro 2012, przynajmniej na Ukrainie, bo byłaby ona nadal częścią Związku Radzieckiego – podkreślił Piotr Duda. Po złożeniu wiązanek kwiatów pod pomnikiem Ofiar Grudnia 1970, wśród gorącego dopingu zgromadzonych gdynian, punktualnie o godz. 10 maratończycy wyruszyli na trasę. Wiodła ona przez Gdynię, Sopot, Gdańsk i Westerplatte, aż do mety usytuowanej na gdańskim Długim Targu. Po 2 godzinach 21 minutach i 57 sekundach jako pierwszy jej linię minął Martin Musembi Musila z Kenii. Najlepszy z Polaków – Krzysztof Bartkiewicz z Torunia – ukończył bieg na czwartym miejscu, osiągając wynik 2 godzin 27 minut i 46 sekund. Wśród kobiet triumfowała Halina Karnatsevich z Grodna, która przybiegła na metę jako 25. z czasem 2 godzin 56 minut i 54 sekund. Historia biegów odbywających się na trójmiejskich ulicach i służących nie tylko popularyzowaniu sportu, ale i podtrzymywaniu pamięci o wydarzeniach historycznych sięga początku lat 80. XX wieku. W latach 1981–1994 odbyło się 8 biegów półmaratońskich na trasie między pomnikami pamięci Gdańska i Gdyni. Od 1995 roku wydłużono dystans do pełnego maratońskiego, tj. 42 195 metrów na trasie Gdańsk–Westerplatte–Gdynia.