Pętla autobusowa na obrzeżach Gdyni. Sobota. Wczesne popołudnie. Na ulicy biegnącej pomiędzy rybackimi domkami widać grupę mężczyzn. Jest ich około 200. Na czele dwóch kapłanów.

Krzyż na plaży

Tak na ulicy Dickmana co roku rozpoczyna się Droga Krzyżowa Kościelnej Służby Mężczyzn. Przy silnie wiejącym wietrze podąży oblodzoną plażą, by dotrzeć na Eucharystię sprawowaną w parafialnym kościele na Babich Dołach. Treść rozważań nawiązuje do pełnionej przez nich służby. „Wszystko dla mnie zaczęło się od krzyża. Tego na placu Zwycięstwa. Chcę iść za Tobą do końca. /…/ Jezu przypominaj mi, że byłem dumny z krzyża niesionego wśród narodów świata przez papieża Jana Pawła II. Przypominaj mi o tym, gdy odwracam się od krzyża”.

Spadek po papieskiej pielgrzymce

– Co daje mi przynależność do Semper Fidelis? Zbliżenie do Boga. Jest w tym zarówno wielki zaszczyt, przyjemność, ale i krzyż, który musimy nosić. Zdecydowana większość z nas ten krzyż przyjmuje. To droga do uświęcenia – mówi pan Antoni z gdyńskiej parafii redemptorystów. W Kościelnej Służbie Mężczyzn jest od samego jej początku. Gdy do niej wstępował, był jeszcze mieszkańcem Sopotu. Wówczas poczuł, że trzeba pomóc Kościołowi.

– Głównym zadaniem jest dzisiaj odnowienie naszego życia duchowego. Czynimy to przez udział w rekolekcjach, dniach skupienia, organizowanych przez kapłanów i naszych braci. W tej chwili koncentrujemy się głównie na wprowadzaniu w życie nauk związanych z przeżywanym Rokiem Wiary – tłumaczy pan Ryszard Bednarczyk, archidiecezjalny moderator Kościelnej Służby Mężczyzn. – Narodziny Semper Fidelis związane są z pielgrzymką Jana Pawła II do ojczyzny w 1987 roku. Konieczne było wówczas zapewnienie porządku. Potem była kolejna pielgrzymka – w 1999. A później pojawiło się pytanie, czy nie warto tego zachować. Podjęto decyzję o przekształceniu tego ruchu w regularne duszpasterstwo – wyjaśnia ks. Zbigniew Zieliński.

Ludzie patrzą

– Dzisiaj funkcjonuje ono w 57 parafiach, ma 37 sztandarów. Odbywają się systematyczne spotkania moderatorów. W kalendarz archidiecezjalny, oprócz wydarzeń parafialnych są wpisane stałe, takie jak pielgrzymka mężczyzn do sanktuarium św. Wojciecha, Droga Krzyżowa brzegiem morza czy ta w Kalwarii Wejherowskiej. Bierzemy też udział w pielgrzymce do Piekar Śląskich. Przeżywamy specjalne rekolekcje. Wielu kapłanów podczas tych spotkań, pokazuje, jak bardzo są wdzięczni za pracę w tej formacji w swoich parafiach – dodaje. – Oni są bardzo aktywni, niezwykle zaangażowani. W zasadzie w nich odnajduję mobilizację i to oni stawiają mi wymagania – podkreśla duszpasterz. Członkowie duszpasterstwa nie zapominają o jego korzeniach. Więź z Kościołem splata się tutaj w naturalny sposób z historią. Spotykają się na uroczystych Eucharystiach, aby wraz z biskupem i kapłanami świętować kolejne rocznice swego powstania. Tego roku zgromadzili się w kościele św. Stanisława Kostki w Gdańsku-Oliwie. W niedzielę 24 lutego o godz. 16 ławki świątyni wypełniły się mężczyznami w kremowych furażerkach. Mszy św. przewodniczył abp senior Tadeusz Gocłowski. – Nie tylko dziękujemy wam bardzo serdecznie, my, kapłani, biskupi, za tę niezwykłą służbę w ciągu tylu lat. Trudno sobie wyobrazić funkcjonowanie parafii, organizację uroczystości bez was. Ale trzeba pamiętać, że ludzie patrzą na was, jako na zawsze wiernych. Wiernych nauczaniu Kościoła. Wiernych temu wszystkiemu, co jest gwarantem tego, że człowiek pozostaje człowiekiem – mówił do zgromadzonych.

Nie tylko historia

Po homilii nastąpiło uroczyste przyjęcie nowych członków. – Przyrzekamy! Odpowiadali na zadawane im pytania: „Czy przyrzekasz dochować wierności ojcu świętemu, swojemu biskupowi oraz statutów Kościelnej Służby Mężczyzn Semper Fidelis? Czy przyrzekasz sprawować apostolstwo przez dawanie świadectwa wierze, własnym praktykowaniem oraz przykładnym spełnianiem obowiązków względem rodziny, Kościoła i ojczyzny?” Spotkanie zakończyła radosna agapa, przygotowana przez braci z parafii św. Stanisława Kostki. Ks. proboszcz Mirosław Paracki, dzięki którego gościnności spotkanie odbyło się właśnie w tej parafii, zachęcał szczególnie do tego, by spróbować „zupy symfonicznej” – specjalności parafii.