Krótka historia lecznictwa

W Muzeum Sopotu 28 czerwca została otwarta wystawa poświęcona historii sopockiej medycyny - "Od Jeana Georga Haffnera po Jadwigę Titz-Kosko, czyli krótka historia lecznictwa w Sopocie".

Od początku XIX wieku Sopot stał się kurortem, do którego zjeżdżali kuracjusze z różnych zakątków Europy. Już w 1811 r. znany niemiecki leksykonista Franz Passow opisywał swoje kąpiele na sopockiej plaży, podobnie uczyniła hrabina Waleria Tarnowska w swoich wspomnieniach Mon Journal z 1817 r.

W 1819 r. Carl  Wagner otworzył tu niewielki zakład kąpielowy składający się z dwóch łaźni. Jednak za właściwy początek uzdrowiska w Sopocie uznaje się rok 1823, gdy osiadły w Gdańsku lekarz pochodzący z Alzacji Jean Georg Haffner otworzył tu własny zakład kąpielowy, dom zdrojowy i jednocześnie objął pozycję głównego lekarza kąpieliska, którego zadaniem była opieka nad przybywającymi tu kuracjuszami.

Wraz z rozwojem uzdrowiska i jego coraz większą popularnością, a także wraz z pojawieniem się nowych metod leczenia Sopot zyskiwał obiekty lecznicze. W 1900 r. liczba przyjmujących tu lekarzy różnych specjalności wzrosła do 10. Oprócz zakładu kąpielowego działało tu kilka sanatoriów - dwa dziecięce, jedno dla osób cierpiących na choroby układu nerwowego i ośrodek dla rekonwalescentów armii pruskiej.

Na początku XX wieku zbudowano nowe łazienki kąpielowe oraz zakład kąpielowy wyposażony w nowoczesne łaźnie, inhalatorium i sprzęty rehabilitacyjne. Tuż po II wojnie światowej działało w Sopocie 5 szpitali. Ważnym momentem było powołanie w 1956 r. Szpitala Reumatologicznego, który powstał dzięki zaangażowaniu dr Jadwigi Titz-Kosko.

Wystawa powstała przy współpracy z Muzeum Uniwersytetu Medycznego w Gdańsku, Muzeum Ziemi Puckiej im. Floriana Ceynowy w Pucku, Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie i Wojewódzkiego Zakładu Reumatologicznego w Sopocie.