Nie poprosiła też Bieruta o ułaskawienie. W pożegnalnym grypsie napisała tylko: „Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”. Jej ostatnie chwile doskonale zapamiętał Alojzy Nowicki, w latach 1946 i 1947 zastępca naczelnika Aresztu Śledczego w Gdańsku.