Co widziała Villa Musica?

Ekspozycja ma gromadzić zbiory dotyczące tej zbrodni oraz martyrologii narodu polskiego i innych narodów na Kaszubach i Pomorzu Gdańskim w latach 1939–1945. Masowe egzekucje w Lesie Piaśnickim Niemcy rozpoczęli w połowie października 1939 r. i były one kontynuowane do początków kwietnia 1940 roku. Zamordowano tam kilkanaście tysięcy osób, wśród których byli przedstawiciele polskiej inteligencji, cudzoziemcy, a także pacjenci niemieckich szpitali psychiatrycznych przywożeni z III Rzeszy. Piaśnica jest największym, po obozie Stutthof, miejscem kaźni ludności polskiej na Pomorzu w okresie II wojny światowej. Stąd starania, aby siedziba placówki mieściła się w miejscu, które pamięta tragiczne wydarzenia tamtego okresu. Zdecydowano, że będzie to Villa Musica, w czasie wojny lokalna siedziba Gestapo, z której kierowano działaniami mającymi miejsce w lasach, a w piwnicach domu gromadzono rzeczy zabrane zamordowanym. Budynek nowego muzeum mieści się obok pl. Ofiar Piaśnicy i tzw. Bramy Piaśnickej, czyli pomnika poświęconego zamordowanym w tamtejszych lasach. Willa wybudowana została w 1926 r. przez Franciszka Panka, lekarza i lokalnego działacza, którego dwie córki, Stanisława i Kazimiera, zostały rozstrzelane w Lesie Piaśnickim. Przed wojną willa, będąca pomniejszoną kopią Sulejówka, była miejscem spotkań lokalnej inteligencji, pełniła tym samym funkcję salonu literacko-muzycznego.