Do końca wierny modlitwie

„Credite Evangelio” - „Zawierzcie Ewangelii” - tak brzmiało zawołanie zmarłego dnia 3 maja 2016 r. księdza abp. seniora Tadeusza Gocłowskiego - pierwszego metropolity gdańskiego.

Z całym oddaniem głosił Ewangelię i swoją postawą zachęcał do zawierzenia Bożemu Słowu. Całe Jego pasterskie życie było wierną i pokorną realizacją biskupiego zawołania.

Ksiądz arcybiskup Tadeusz Gocłowski urodził się 16 września 1931 roku w Piskach na Mazowszu, niedaleko Łomży, gdzie rodzice zakupili gospodarstwo rolne, po powrocie z emigracji w USA. Był najmłodszym z ośmiorga dzieci Feliksa i Józefy z domu Lemańskiej. Atmosferę domu rodzinnego wspominał, jako głęboko patriotyczną i przepojoną duchem wiary. Edukację rozpoczął w roku 1937, w rodzinnych Piskach. Przerwał ją czas wojny. W kościele pw. św. Jana Chrzciciela w Piskach przystąpił też do pierwszej Komunii św. i przyjął sakrament bierzmowania.

W wieku 15 lat, w styczniu 1946 roku rozpoczął naukę w Niższym Seminarium Duchownym Księży Misjonarzy św. Wincentego à Paulo w Krakowie. Egzamin dojrzałości złożył w Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. W październiku 1949 roku został przyjęty do Zgromadzenia Księży Misjonarzy, w którym złożył śluby wieczyste.

Święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa Stanisława Rosponda dnia 24 czerwca 1956 roku. Po studiach na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego wykładał łacinę i prawo kanoniczne w Instytucie Teologicznym Księży Misjonarzy w Krakowie oraz (od 1 października 1960 roku) w Biskupim Seminarium Duchownym w Gdańsku-Oliwie. W latach 1971-1973 i 1982-1983 sprawował urząd rektora gdańskiego seminarium. W międzyczasie (w latach 1973-1982) był wizytatorem polskiej prowincji Zgromadzenia Księży Misjonarzy w Krakowie.

22 marca 1983 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji gdańskiej ze stolicą tytularną Beneventum. Święcenia biskupie otrzymał 17 kwietnia 1983 r. w bazylice Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku. Udzielił mu ich kardynał Józef Glemp, prymas Polski, któremu towarzyszyli Lech Kaczmarek, biskup diecezjalny gdański, i Albin Małysiak, biskup pomocniczy krakowski.

Po śmierci biskupa Lecha Kaczmarka (31 lipca 1984) pełnił urząd administratora diecezji. 31 grudnia 1984 roku papież św. Jan Paweł II mianował go biskupem diecezjalnym diecezji gdańskiej. 25 marca 1992 roku, w związku z utworzeniem metropolii gdańskiej, został wyniesiony do godności arcybiskupa metropolity.

Od samego początku patronował rozwojowi, najpierw podziemnych, a później oficjalnych struktur "Solidarności". W wolnej Polsce przez wiele lat uczestniczył w pracach Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu, pełnił też obowiązki Duszpasterza Ludzi Pracy oraz Duszpasterza Ludzi Morza. Patronował Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia. Dwukrotnie: w roku 1987 i 1999 gościł w Gdańsku papieża Jana Pawła II podczas jego podróży apostolskich do Polski.

Arcybiskup Tadeusz Gocłowski przez lata swojej posługi, jako kapłan i biskup, wniósł ogromny wkład w formację intelektualną oraz duchową wielu kapłanów i ludzi świeckich. Niestrudzenie i z wielkim oddaniem służył wiernym najpierw diecezji, a później archidiecezji gdańskiej. Dbał o kontakt ze światem nauki, kultury i środowiskami twórczymi, był opiekunem wielu ważnych inicjatyw społecznych. Jako arcybiskup emeryt, do ostatnich chwil pełnił posługę pasterską w archidiecezji gdańskiej.

Odwiedzając księdza arcybiskupa Tadeusza w szpitalu za każdym razem zapewniałem go o modlitwie, bliskości i wsparciu nas wszystkich.

Do końca pozostał wierny modlitwie, którą obejmował potrzeby całego Kościoła, ale szczególne miejsce w Jego sercu zawsze zajmował Kościół Gdański. Możemy być pewni, że będąc już po drugiej stronie życia nadal modli się za nas. My także o Nim nie zapominajmy w swoich modlitwach.

Ksiądz arcybiskup Tadeusz Gocłowski zmarł w Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, 3 maja 2016 r., w Uniwersyteckim Centrum Klinicznym w Gdańsku, w 85 roku życia, 60 roku kapłaństwa i 33 roku biskupstwa.

Odszedł od nas w ogłoszonym przez papieża Franciszka Jubileuszowym Roku Miłosierdzia, kiedy ze szczególną uwagą rozważamy orędzie o Miłosierdziu Boga, który pochyla się nad każdą ludzką biedą, a dla każdego jest niewyczerpanym źródłem nadziei i wezwaniem do czynnego okazywania miłosierdzia braciom. Orędzie Miłosierdzia Bożego zawsze było Mu bliskie i drogie. Historia jakby wpisała je w tragiczne doświadczenie drugiej wojny światowej. W tych trudnych latach i czasie powojennego zniewolenia było ono szczególnym oparciem i niewyczerpanym źródłem nadziei.

To nie przypadek, że ksiądz arcybiskup Tadeusz został wezwany przez Boga w tym szczególnym roku. Swoim gorliwym kapłańskim życiem, któremu rytm wyznaczała Eucharystia, zasłużył sobie, by pod szczególnym patronatem św. Siostry Faustyny i Błogosławionych Kapłanów Gdańskich wejść do domu Ojca po zasłużoną nagrodę życia wiecznego.

Pragnę serdecznie podziękować Wszystkim za jakiekolwiek dobro wyświadczone Zmarłemu, zwłaszcza w ostatnim czasie choroby. Specjalne słowa wdzięczności w imieniu śp. Zmarłego kieruję pod adresem lekarzy i służby medycznej oraz tych, którzy swą obecnością towarzyszyli Mu do ostatnich chwil życia.

Wszystkim, którym śmierć księdza arcybiskupa Tadeusza sprawiła ból, wyrażam moje serdeczne współczucie. Niech pamięć o jego pięknym życiu pomoże im przezwyciężyć smutek, a nasza wdzięczność za wszelkie dobro, jakiego doznaliśmy przez życzliwą i pełną miłości obecność, niech zamieni się w modlitwę także za bliskich i przyjaciół Zmarłego. Nieśmy dalej tę dobroć, życzliwość, której doświadczaliśmy od Śp. księdza arcybiskupa Tadeusza. Niech pamięć o Nim zapala nas do takiej gorliwości o sprawy Boże, jaka cechowała Jego osobę.

Dobry Jezu, a nasz Panie, daj Mu wieczne spoczywanie!

/-/ Sławoj Leszek Głódź,

arcybiskup, metropolita gdański