Szkoła nauki dorosłości

Luca, Jenny, Joyce zajęli miejsca w środkowym rzędzie. Siedli na skraju. Wydają się zgraną paczką. Rozmawiają, śmieją się, oglądają zdjęcia. Przyjechali ze Szwecji i podobnie jak inni uczestnicy programu, spędzą w Sopocie prawie tydzień. – Pewnie, że się cieszę z drugiej szansy. Nareszcie mam możliwość na normalne życie – na pracę i na samodzielność – mówi Luca. Joyce uważa, że projekt pozwala jej stać się lepszą osobą. – Wiem, że w przyszłości będę mogła być, kim chcę, bo to zależy ode mnie. Bunt, szwendanie się po ulicy, uciekanie od odpowiedzialności – to nie jest już mój sposób na życie. Chcę dobrze wykorzystać drugą szansę i nauczyć się, jak być dorosłą – mówi.

oceń artykuł