− Rozmawiałyśmy kilka tygodni przed jej śmiercią. W tamtym czasie dostawała pogróżki od więźniów. Tych samych, którym dawała schronienie, pomagała znaleźć pracę, których karmiła. Ze łzami w oczach mówiła: „Wiem, że moja ofiara życia jest potrzebna, jestem gotowa” – wspomina prof. Grażyna Świątecka.
Pacjenci i przyjaciele mówili o niej „lekarz ciała i duszy”. Pomagała samotnym matkom, więźniom, bezdomnym, alkoholikom, chorym na AIDS. Mija 25 lat od męczeńskiej śmierci Aleksandry Gabrysiak, kandydatki na ołtarze.
To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.