Paweł Adamowicz był przesiąknięty swoim miastem – oddychał nim, miał je w swoim krwiobiegu i nieustannie o nim myślał. Jego odejście zamyka kolejny rozdział w dziejach grodu.
Paweł Adamowicz urodził się w Gdańsku 2 lis- topada 1965 roku, jako syn Teresy i Ryszarda Adamowiczów, którzy po wojnie zostali przesiedleni do Gdańska z Wileńszczyzny. Wychowywał się na Starym i Głównym Mieście, uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 50, maturę zdał w I Liceum Ogólnokształcącym, studiował prawo na Uniwersytecie Gdańskim (w latach 1984–1989).
Rodzina Adamowiczów była religijna. Paweł – związany od dziecka z kościołem św. Brygidy, gdzie był ministrantem i lektorem. W szkole średniej włączył się w konspirację solidarnościową. Był kolporterem prasy i wydawnictw podziemnych. W latach 1984–1986 był współwydawcą i drukarzem podziemnego uczniowskiego pisma „Jedynka”. Podczas strajku solidarnościowego studentów UG w 1988 r. został przewodniczącym Studenckiego Komitetu Strajkowego. Od 1989 r. przez 9 lat zatrudniony był na Uniwersytecie Gdańskim jako asystent w Katedrze Historii i Prawa Polskiego, w latach 1990–1993 był prorektorem UG, a w 1996 r. został radcą prawnym.
Paweł Adamowicz od samego początku uczestniczył w narodzinach samorządności, był współzałożycielem Kongresu Liberalno-Demokratycznego w 1990 roku. W tym samym roku po raz pierwszy został radnym miasta z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” i jednocześnie delegatem do sejmiku. W 1994 r. został przewodniczącym Rady Miasta Gdańska, najmłodszym w Polsce. Od 1998 r. nieprzerwanie piastował stanowisko prezydenta. Szóstą kadencję rozpoczął w listopadzie 2018 roku.
Najbardziej spektakularnym osiągnięciem prezydenta Adamowicza było sprowadzenie do Gdańska mistrzostw w piłce nożnej Euro 2012. Decyzja spowodowała rozwój miasta i powstanie wielu ważnych inwestycji (nowy stadion piłkarski w Letnicy, nowy terminal na gdańskim lotnisku, budowa tras drogowych Sucharskiego i Słowackiego). Gdańsk P. Adamowicza to także takie inwestycje jak most wantowy Jana Pawła II i zwodzony most Niepodległości w Sobieszewie, tunel pod Martwą Wisłą, kładka na Ołowiankę, trasy tramwajowe na Łostowice i Piecki-Migowo, 600 km dróg rowerowych, nowe szkoły, przedszkola i baseny. Za jego kadencji powstały Teatr Szekspirowski, Europejskie Centrum Solidarności, Centrum „Hevelianum” na Górze Gradowej, odnowiono Twierdzę Wisłoujście i park Oruński.