Z zakonnym rysem

Historia Żukowa nierozłącznie wiąże się z zakonem sióstr norbertanek. Zakonnice sprowadził tu Mściwoj I, książę gdański, w 1212 r. ze Strzelna na Kujawach. Stało się tak na prośbę córki Miłosławy, która – podobnie jak jej dwie siostry – została mniszką. W późniejszych latach jedna z sióstr – Witosława – była przeoryszą klasztoru. Książę i Zwinisława, jego żona, dostatnio wyposażyli konwent – zakonnicom podarowano wioski, ziemie uprawne, łąki, lasy i jeziora, wraz z przywilejami. Do klasztoru wstępowały panny z wyższych warstw społecznych i najznamienitszych rodów pomorskich. Klasztor przysłużył się Kaszubom i Pomorzu Gdańskiemu, prowadząc m.in. szkołę dla dziewcząt z domów szlacheckich i patrycjatu gdańskiego, a od XIV w. – również dla chłopców.