Wakacyjne rekolekcje oazowe są dla Wiktorii pierwszym kontaktem z Ruchem Światło–Życie. – Przed przyjazdem moje życie duchowe było w nienajlepszej kondycji. Czułam się jak kamień rzucony w wodę, który tonie i nie ma dla niego żadnego ratunku, nawet nie woła o pomoc. Mimo to zdecydowałam się pojechać na Oazę Nowego Życia I stopnia. Miałam swoje oczekiwania, głęboką nadzieję, że zostanie mi zwrócone życie w obfitości – radość ze zmartwychwstania i zbawienia – mówi. Jej najgłębszym pragnieniem było otwarcie się na charyzmaty.