Niewielka, licząca dziś ponad 1400 wiernych wspólnota jest jedną z najstarszych w dekanacie żukowskim. Od samego początku jej historia, podobnie jak wsi Przyjaźń, jest związana z klasztorem norbertanek w Żukowie. Co do daty wybudowania pierwszej świątyni, która wznosi się na wzgórzu w centrum wsi, historycy bazują na dwóch przekazach. Według jednego z nich, niezbyt pewnego, już w 1210 r. kościół ufundował książę Racibor, syn Mestwina I. Druga data – 1239 r. – związana jest z ustanowieniem pierwszego proboszcza Mikołaja. Nie jest jasne, czy parafia była samodzielna, czy też stanowiła filię dla Żukowa. W tej materii następowały bowiem liczne zmiany. Na początku była to parafia samodzielna, w roku 1310 na pewno włączono ją do wspólnoty żukowskiej, a ponowne rozłączenie nastąpiło w połowie XVI w., już za czasów reformacji.