Historia Pogórza sięga XIII wieku. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z około 1245 r., kiedy książę gdański Mściwój I nadał powstającemu klasztorowi norbertanek w Żukowie Kępę Oksywską. Według księgi poborowej w 1662 r. na terenie wsi mieszkało 8 rodzin liczących 49 osób powyżej 10. roku życia. W 1772 r., po pierwszym rozbiorze Polski i kasacie żukowskiego klasztoru norbertanek, Pogórze – liczące wówczas 86 mieszkańców – stało się własnością królów pruskich z dynastii Hohenzollernów. Aż do I wojny światowej mieszkańcy utrzymywali się głównie z roli, a wieś stała się typowo kaszubska. W 1935 r. do terenów Gdyni zostało włączone tzw. Pogórze Dolne, a w 1970 r. – Górne, choć część terenów dawnej osady nadal podlega gminie Kosakowo, tworząc odrębne sołectwo.