Świątynia znajduje się przy brzegu Opływu Motławy, kanału, który półpierścieniem otacza dawne granice Gdańska od wschodu. Na terenie Dolnego Miasta w średniowieczu znajdowały się lasy łęgowe, a w XIV w., po wycince, zaczęły dominować błotniste łąki. W tym czasie teren był patrymonium Głównego Miasta. Oficjalnie Dolne Miasto powstało w XVII w. na tzw. Świńskich Łąkach, które od 1346 roku należały do gdańskich rzeźników i służyły do wypasu trzody i bydła. Teren dzisiejszej dzielnicy uzyskał swój ostateczny kształt w latach 1576−1638. W 1576 roku przekopano koryto rzeki Nowej Motławy, a w 1638 roku zakończono wznoszenie fortyfikacji miejskich.