W sercu kaszubskiej głuszy

Kąpino to osada licząca ponad 1200 mieszkańców. Malowniczo położona na wzgórzach znajduje się na obszarze objętym strefą ochrony krajobrazu w Puszczy Darżlubskiej. Odnotowana w pruskich dokumentach sprzed 200 lat osada nazywała się Waldenburg, czyli leśny pałac. Budynek, XIX-wieczny pałac w typowym pomorskim stylu architektonicznym, przed II wojną światową zamieszkiwała rodzina Napierałów. Głowa rodziny, Franciszek Napierała, był nie tylko właścicielem pałacu, ale również radnym w przedwojennym samorządzie Wejherowo-Wieś, działaczem banku ludowego. Po wybuchu II wojny światowej rodzinę Napierałów spotkał tragiczny los. 11 listopada 1939 r. w Kąpinie zjawili się Niemcy, którzy rozstrzelali niedaleko pałacu 57-letniego Franciszka. Pozostali członkowie rodziny zostali wywiezieni do Lasu Piaśnickiego, głównego miejsca tzw. zbrodni pomorskiej, który znajduje się nieopodal osady. Tam rozstrzelano 18-letniego Mariana oraz 43-letnią Marię Napierałową i 15-letniego Wiktora. Potem w Kąpinie Niemcy urządzili obóz dla jeńców, których wykorzystywano jako siłę roboczą przy sadzeniu drzew owocowych. Pamiątką po sadach jest prowadząca do lasu ul. Akacjowa, nazywana przez okolicznych mieszkańców „Śliwkową Aleją” z racji rosnących po obu jej stronach drzewek śliwkowych.