Dokładna data powstania Gowina nie jest znana. Wiadomo natomiast, że wieś liczy sobie prawie 800 lat. Według najstarszego pomorskiego dokumentu, spisanego przez kancelarię księcia Świętopełka w 1224 r., osada została założona przez Henryka i powierzona cystersom oliwskim. Na przestrzeni wieków stała się wsią szlachecką i według spisu z 1772 r. należała do dwóch właścicieli. Podczas zaboru pruskiego nazwa została zmieniona na niemieckie Gowin, a w 1942 r. przemianowana na Warndorf. Przed II wojną światową i bezpośrednio po niej osada należała do parafii pw. Świętej Trójcy w Wejherowie. W 1957 r. została przyłączona do nowo powstałej wejherowskiej wspólnoty pw. św. Leona Wielkiego. By ułatwić sobie uczestnictwo w Eucharystii, gowinianie podjęli starania o budowę kaplicy filialnej i punktu katechetycznego na ziemi ofiarowanej przez Jadwigę i Pawła Paszki.

W lipcu 1991 r. biskup chełmiński Marian Przykucki ustanowił w Gowinie samodzielny wikariat i skierował do posługi ks. Edwarda Rusińskiego, który już 24 listopada został pierwszym proboszczem świeżo erygowanej parafii pw. św. Izydora Oracza. Dołączono do niej również wsie Pętkowice i Ustarbowo. Tego samego dnia kamień węgielny pod budowę świątyni wmurował bp Andrzej Śliwiński.

Ksiądz Rusiński zajął się organizacją życia duszpasterskiego i koordynacją prac budowlanych kościoła i plebanii, w które żywo angażowali się wierni. Niespełna dwa lata później, 15 maja 1993 r., bp Zygmunt Pawłowicz poświęcił świątynię i parafialny cmentarz, na którym po latach spoczął pierwszy proboszcz. W wystroju świątyni dominowało drewno, w którym prace wykonali lokalni rzemieślnicy – Franciszek i Andrzej Hinca.

Gowińska wspólnota, licząca początkowo 700 parafian, szybko się rozrosła. Dziś może pochwalić się niemal 3200 wiernymi. Obecnie proboszczem jest ks. Jarosław Hinc. – Patronuje nam św. Izydor Oracz, którego szczególną czcią otaczają rolnicy. Jego kult jest bardzo mocno rozpowszechniony w okolicy, szczególnie wśród Kaszubów, którzy mieszkają tu od pokoleń i żywo przekazują wiarę swoim dzieciom, a w Eucharystii uczestniczą całymi rodzinami. Czują więź z parafią, szczególnie że budowali i wyposażali ten kościół – podkreśla kapłan, trzeci proboszcz.

Charakterystyka wspólnoty na przestrzeni lat zmieniała się. – Gowino stało się tzw. sypialnią dla Trójmiasta i okolic. Jest to duże wyzwanie duszpasterskie, ponieważ młodzież rano udaje się do szkoły, później uczęszcza na zajęcia pozalekcyjne i wraca wieczorem. Dotyczy to szczególnie licealistów, ponieważ w Gowinie jest tylko szkoła podstawowa. Staramy się wyjść młodym naprzeciw, proponując spotkania katechetyczne po niedzielnej Eucharystii, by mogli się zaangażować – dodaje.

U św. Izydora dominuje duszpasterstwo tradycyjne. – Najliczniejszą wspólnotą jest Żywy Różaniec, w którym są trzy róże. Bardzo prężnie działa modlący się za kapłanów apostolat Margaretka. Powstała także grupa różańcowa rodziców za dzieci i dzieci za rodziców. Panowie należą do Rycerzy Kolumba, a panie śpiewają w zespole muzycznym. Młodzież zrzesza Liturgiczna Służba Ołtarza – wylicza proboszcz.

– Bardzo mnie ujęła życzliwość gowinian. Zawsze mogę na nich liczyć. Są otwarci i chcą współpracować. Kochają swój kościół i bardzo troszczą się o młodzież. Jedną z inicjatyw mieszkańców jest fundowanie przygotowującym się do bierzmowania Katechizmów Kościoła Katolickiego. To pamiątka i swoisty drogowskaz od parafian dla młodego pokolenia – zaznacza ks. Hinc.

Licząca już 30 lat świątynia wymagała w ostatnim czasie odświeżenia. – Kościół został odnowiony, wymalowany w środku i z zewnątrz. Wyremontowaliśmy prezbiterium, zainstalowane zostały marmurowy ołtarz i nowa ambonka. Możemy pochwalić się organami elektronicznymi. Wykończyliśmy także dom katechetyczny, który stanowi zaplecze duszpasterskie, oraz kaplicę przedpogrzebową – mówi ks. Hinc.

Zapraszamy

Parafia pw. św. Izydora, ul. ks. W. Dąbrowskiego 1, 84-215 Gowino; www.parafiagowino.pl Porządek Mszy św.: niedz.: 8.00, 10.00, 12.00; pon.–sob.: 18.00. Odpust: 15 maja.