Kościół św. Jana to jedna z najbardziej charakterystycznych budowli Głównego Miasta, a historycznie rzecz ujmując Świętojańskiego Miasta. Odbudowany z wojennych zniszczeń ogromnym nakładem środków, stanowi synergię tego, co "cesarskie i boskie". Na podstawie porozumienia Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego z archidiecezją gdańską zawartego ćwierć wieku temu, ze środków samorządu przeprowadzono prace remontowe, które doprowadziły do powstania Centrum św. Jana, placówki znanej szeroko na kulturalnej mapie Polski i Europy. Remont objął też elementy sakralnego wystroju świątyni, którą ocalono z wojennej pożogi. Kościół gdański zyskał też siedzibę dla kościoła rektorskiego św. Jana, w którym miejsce znaleźli wierni skupieni w Archidiecezjalnym Duszpasterstwie Środowisk Twórczych.

Dziś wspólnota św. Jana liczy ponad 500 wiernych. Ksiądz rektor nie ma plebanii ani wikariusza. Ma wiernych, którzy pomagają mu organizować życie duszpasterskie i liturgiczne.

- Mszę św. odprawiamy zawsze w południe w niedzielę. To jest moja wielka radość, bo towarzyszy jej zawsze wspaniała oprawa wizualna i muzyczna. Dotyczy to też wszystkich świąt. Mamy bardzo piękne Triduum Paschalne, połączone z niesamowitą muzyką, którą przygotowują i wykonują profesjonaliści. Od trzech lat posiadamy organy, które zrekonstruowaliśmy pod czujnym nadzorem profesora Andrzeja Szadejki. To absolutna muzyczna pierwsza liga. Mamy szefa scholi i kapelmistrza Macieja Borowicza po katowickiej akademii muzycznej z genialnym wyczuciem liturgii i z kompozycjami, które powstają na każdą niemal liturgię. Przez trzy lata co niedzielę komponował nową antyfonę na wejście i to były oryginalne, nowe kompozycje, które doskonalili nasi śpiewacy. Mogę śmiało powiedzieć, że mam tu taki trochę luksus liturgiczny - wylicza kapłan.

Do Pierwszej Komunii św. ks. Krzysztof przygotowuje dzieci ze wspólnoty razem z rodzicami, indywidualnie; z młodzieżą, która szykuje się do bierzmowania, wyjeżdża na rekolekcje do jednego z włoskich klasztorów. To nie wspólnota "lansu", ale ludzi o artystycznej, bogatszej wrażliwości.

- Największym sukcesem tego duszpasterstwa jest ludzki kapitał. To piękny Kościół, trochę inny, trochę dziwny, trochę eksperymentalny, ale mieszczący się w ramach i w drodze chrześcijańskiej. Łączy wiernych od Wejherowa do Pruszcza Gdańskiego, którzy tu wybrali sobie taką duchową ojczyznę. Nie mamy legitymacji uczestnika, nie prowadzimy weryfikacji - kto ma ochotę, to do nas przychodzi. Ludzie przynoszą wciąż nowe inicjatywy, przybywają z energią i chcą, żeby ją zagospodarować - dodaje ks. Niedałtowski.

Więcej o Janowej wspólnocie w "Gościu Gdańskim" nr 43 na 29 października.