Barokowe cuda

Nim przejdziemy do nawy południowej, jeszcze słów kilka o zabytkach mieszczących się w przeciwległej – północnej. Dominują tu, jak niemal w całej bazylice, boczne ołtarze w stylu rokokowym i barokowym. Idąc od wejścia do kościoła ku prezbiterium, zobaczymy ołtarz św. Antoniego z 1715 roku. Za nim – pochodzący z II poł. XVIII w. ołtarz Ecce Homo, z wizerunkiem Chrystusa Frasobliwego, którego autorstwo przypisuje się Andrzejowi Stechowi, wybitnemu gdańskiemu malarzowi. Jego obrazy o podobnej tematyce można znaleźć w archikatedrze oliwskiej czy kościele św. Jana. Kolejny ołtarz dedykowano Niepokalanie Poczętej. Obraz Matki Bożej powstał w XIX w., po ogłoszeniu dogmatu o Niepokalanym Poczęciu. Nad nim znajduje się o wiek starszy wizerunek św. Barbary. Ostatnim z ołtarzy bocznych tej nawy jest ołtarz Chrztu Pańskiego, ufundowany w 1757 r. przez Jana Matzella, gdańskiego kupca. Znajdują się w nim dwa obrazy – „Chrzest Chrystusa” z 1653 r., namalowany przez Augusta Ranischa, i „Wizja św. Teresy” z XVIII w. nieznanego autorstwa.