Aula im. Jana Pawła II gościła w piątek 17 października osoby przybyłe na inaugurację roku akademickiego w GSD – gdańskich biskupów, przełożonych, wykładowców i pracowników seminarium, alumnów i ich rodziny, duchownych i osoby konsekrowane, przedstawicieli pomorskich uczelni, służb mundurowych i władz samorządowych oraz przyjaciół seminarium.

Uroczystość otworzyło przemówienie ks. dr. Krzysztofa Szerszenia, rektora GSD. – Tegoroczna inauguracja roku akademickiego nabiera szczególnego wymiaru, wpisując się w jubileusz Kościoła powszechnego i 100-lecia archidiecezji gdańskiej. To czas dziękczynienia, refleksji i odnowy – mówił duchowny. – Dziś możemy spojrzeć z wdzięcznością na pokolenia kapłanów, sióstr zakonnych i wiernych świeckich, którzy budowali duchowy kształt Pomorza, niejednokrotnie w trudnych czasach wojny, zniewolenia i przemian – dodał. – Nasze seminarium jest częścią tej historii. W jego murach dojrzewało wielu kapłanów, którzy oddali swoje życie w służbie Ewangelii przez cichą, codzienną wierność Chrystusowi. Dziękujemy za nich. Za świadectwo, które wciąż nas inspiruje – podkreślił ks. Szerszeń.

– Dzisiejsze święto inauguracji nowego roku akademickiego przynagla nas nade wszystko do złożenia dziękczynienia Bogu, który w swojej Opatrzności od blisko 70 lat prowadzi seminaryjną wspólnotę na drogach powołania kapłańskiego. Jest to również doskonała okazja do tego, aby podziękować wszystkim, którzy wnoszą wielowymiarowy wkład w funkcjonowanie naszego seminarium i kształcenie jego alumnów – mówił rektor GSD. Zwrócił się także do kleryków. – Drodzy alumni, wasze „tak” wypowiedziane Bogu jest znakiem nadziei dla Kościoła gdańskiego, w waszych sercach dojrzewa przyszłość tej wspólnoty. Życzę wam, abyście w tym roku akademickim odkrywali na nowo radość powołania – w modlitwie, nauce, wspólnocie i posłudze. Niech każdy dzień formacji będzie krokiem ku głębszej przyjaźni z Jezusem Dobrym Pasterzem – zaznaczył ks. Szerszeń.

Swoje studenckie przyrzeczenie złożyło 6 kleryków okresu propedeutycznego: Szymon Bednarek z parafii pw. św. Brata Alberta w Gdańsku, Bartłomiej Fedorowicz z parafii pw. św. Karola Boromeusza w Gdyni, Wiktor Kiszko z parafii pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Goleniowie, Maciej Słomowicz z parafii pw. św. Andrzeja Boboli w Gdyni, Robert Konieczny z parafii pw. św. Ignacego Loyoli w Gdańsku i Kacper Zieliński z parafii pw. Matki Bożej Fatimskiej w Lublinie.

  Swoje studenckie przyrzeczenie złożyło 6 kleryków okresu propedeutycznego. ks. Mateusz Tarczyński /Foto Gość

Wykład inauguracyjny pt. „Od administratora apostolskiego ks. Wronki do biskupa Nowickiego. Kościół gdański w latach 1945-1957” wygłosi dr Jan Hlebowicz, pracownik gdańskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej. – Pierwszych 12 powojennych lat z dziejów diecezji gdańskiej obfitowało w wiele dramatycznych i przełomowych momentów. 15 sierpnia 1945 r. ks. Andrzej Wronka, który przejął obowiązki bp. Carla Marii Spletta, rozpoczął posługę administratora apostolskiego (z prawami biskupa rezydencjonalnego) diecezji gdańskiej i chełmińskiej – w przypadku tej drugiej – do momentu przejęcia rządów w Pelplinie przez bp. Kazimierza Józefa Kowalskiego – tłumaczył historyk. – Głównym celem, jaki przed sobą postawił, było zorganizowanie na nowo życia i struktur kościelnych w zniszczonej wojną diecezji gdańskiej. Zadania nie miał łatwego. W wyniku bombardowań, podpaleń oraz dewastacji dokonanych przez Armię Czerwoną już po zajęciu miasta zniszczona w różnym stopniu została zdecydowana większość kościołów. Należało też rozwiązać problem braku duchowieństwa oraz zapewnić opiekę duszpasterską napływającym z różnych stron Polski wiernym czy pozostającym tu nadal Niemcom – mówił dr Hlebowicz.

– Przez ponad 5 lat swojej posługi, do 1951 r., ks. Wronka zorganizował życie kościelne, stworzył niejako od nowa gdańską kurię biskupią, erygował 12 nowych parafii, inspirował budowę kościołów, a poprzez częste konferencje dekanalne, rekolekcje i dni skupienia nieustannie podnosił poziom życia duchowego kapłanów. Istotnym wkładem ks. Wronki w polepszenie trudnej sytuacji materialnej diecezji i diecezjan było aktywne wsparcie akcji charytatywnych prowadzonych przez kościelną organizację „Caritas", która na terenie diecezji gdańskiej działała od drugiej połowy 1945 r. i miała swoją siedzibę w Sopocie – mówił pracownik naukowy IPN Gdańsk. Dr Hlebowicz podkreślał, że prężną działalność administratora apostolskiego utrudniały komunistyczne władze, które przy pomocy księży „patriotów" tj. duchownych jawnie współpracujących z komunistami, zamierzały przejąć pełną kontrolę i nadzór nad zarządzaniem diecezją. Z tego punktu widzenia niezależny ks. Wronka stanowił przeszkodę, którą należy wyeliminować, do czego preludium była dotkliwa kampania propagandowa wymierzona w rządcę diecezji. – Rankiem 26 stycznia 1951 r. budynki gdańskiej kurii i katedra oliwska zostały otoczone przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Decyzją władz państwowych ks. Wronka został usunięty z zajmowanego stanowiska – w trybie natychmiastowym miał opuścić Pomorze Gdańskie i udać się do Poznania – przypomniał historyk.

W dalszej części wykładu dr Hlebowicz przypomniał również postać ks. Jana Cymanowskiego, który pełnił funkcję wikariusza kapitulnego po usunięciu ks. Wronki. – Po długim okresie niepewności oraz wielokrotnych próbach łamania księżowskich kręgosłupów, nadeszła krótkotrwała odwilż w postaci Października ‘56. W wyniku rozmów Komisji Wspólnej, rząd PRL wyraził zgodę na objęcie duchowej władzy w diecezji bp. Edmundowi Nowickiemu. Przypomnijmy, że duchowny już w kwietniu 1951 r. decyzją papieża Piusa XII został biskupem koadiutorem diecezji gdańskiej. Sakrę biskupią otrzymał potajemnie 21 września 1954 r., jednak wciąż nie mógł objąć rządów nad diecezją gdańską z powodu braku zgody komunistycznych władz. Ks. Cymanowski pozostawał rządcą diecezji gdańskiej do 8 grudnia 1956 roku. Od tego momentu – po wielu latach niepewności i oczekiwania – władzę nad diecezją objął bp Nowicki – mówił pracownik naukowy gdańskiego IPN, przytaczając najważniejsze fakty z historii posługi bp. Nowickiego. – Trwałym było też erygowanie 27 października 1957 r. w diecezji gdańskiej własnego wyższego seminarium duchownego. O randze wydarzenia świadczył fakt uczestnictwa prymasa Wyszyńskiego w uroczystości poświęcenia nowej uczelni – podsumował dr Hlebowicz.

Podczas akademii wręczono również nagrody najlepszym studentom GSD, a głos zabrał ich przedstawiciel kl. Szymon Szymański. – Każda historia powołania jest indywidualna, bo Jezus z każdym z nas ma wyjątkową relację. Znamy dobrze swoje historie. Jedni w swoim życiu wybrali tę drogę szybciej, inni później. Jedni, przeżywając swoje nawrócenie, nagle, wręcz od razu wstąpili do seminarium. Inni, będąc wierzącymi, od dzieciństwa myśleli nad swoją drogą życiową. Jednych Jezus powołał niespodziewanie, a dla innych był to długi proces rozeznawania. Nie ma to jednak tak wielkiego znaczenia jak to, że Jezus dokładnie nas znał i wiedział, kiedy nas tu zaprosić. I właśnie dla Niego tutaj w seminarium jesteśmy. Chcemy, by On był w centrum naszego codziennego życia – mówił dziekan alumnów. Zwrócił się także do nowo immatrykulowanych alumnów. – Przede wszystkim wsłuchajcie się w bijące Serce Jezusa, by zjednoczyć rytm waszego serca z Jego Najświętszym Sercem, tak jak zrobił to umiłowany uczeń, św. Jan Ewangelista. Jesteście częścią naszej wspólnoty i wierzymy, że ten okres propedeutyczny będzie dla was czasem niezapomnianym, jak to było w naszym przypadku. Odwagi! Cieszymy się z waszego świadectwa o Jezusie – powiedział kl. Szymański.

Swoje słowo do przybyłych na uroczystość skierowała prof. dr hab. Barbara Strzałkowska. – Wszystkim nam na wydziale teologicznym zależy, by formować tych, którzy powołani przez naszego Pana Jezusa Chrystusa poniosą Ewangelię do świata, który tej Ewangelii bardzo potrzebuje – podkreśliła prodziekan Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, do którego afiliowane jest GSD. – Niech ten rok akademicki i formacyjny będzie miejscem i czasem odkrywania nadziei, tak bardzo osobiście i we wspólnocie gdańskiego Kościoła. A potem nieśmy ją światu. Bo świat, nasza ojczyzna, bardzo jej dziś potrzebują. I was, drodzy księża i seminarzyści, świat i ojczyzna bardzo potrzebują – powiedziała prof. Strzałkowska.

Na koniec do wspólnoty GSD zwrócił się również abp Tadeusz Wojda SAC. Przywołał doświadczenie niedawnej archidiecezjalnej pielgrzymki do Rzymu. – Widzieliśmy te tłumy, które przybywały. Są to tłumy, które są spragnione nadziei. Są to tłumy, które wyrażają dzisiejszego człowieka, który coraz bardziej jest znudzony brakiem realizacji obietnic przez świat i potrzebuje czegoś więcej – zaznaczył metropolita gdański. Arcybiskup przypomniał również, w jego odczuciu, prorocze słowa św. Jana Pawła II o nadchodzącej wiośnie chrześcijaństwa – słowa, z którymi na pierwszy rzut oka, patrząc na świat i ludzi wokół, trudno się zgodzić. Odwołał się jednak do danych, pochodzących z różnych części Europy, o wzrastającej liczbie osób wierzących. – Być może, że to są właśnie prorocze słowa św. Jana Pawła II, który, jak każdy święty, patrzy dalej, patrzy lepiej, dokładniej i widzi więcej niż wszyscy inni. I być może, że te jego słowa w dzisiejszym świecie się w jakiś sposób spełniają – zastanawiał się abp Wojda. – Dlatego niech to będzie zachęta do tego, by wykorzystywać ten czas, który jest nam nieustannie dawany, czas łaski i nadziei, po to, by stawać się pielgrzymami nadziei i tę nadzieję jeszcze bardziej rozbudzać w sercach wszystkich – dodał.