Rzymianie zawsze musieli grać o coś. Cesarze potrafili przegrywać swoje majątki, które szybko odzyskiwali, skazując na śmierć każdego, kto ośmielił się z nimi wygrać. – W końcu zakazano gier, w których używano kości, czyli tych, w których o wygranej decydowało szczęście grającego, a nie jego umiejętności – wyjaśnia K. Godon. Rzymianom pozostały gry strategiczne. Natomiast zapaleni hazardziści nie ulegli zakazom i zmodyfikowali plansze do popularnej wówczas gry, będącej wczesną formą znanego nam tryktraka.