Wypełniona po brzegi świątynia stała się miejscem spotkania ludzi, których połączyła pasja i potrzeba działania. Amatorzy i profesjonaliści - w sumie kilkadziesiąt osób - pracowali wspólnie pod okiem Artura Kozy, Joanny Sołowiej i Mateusza Pawelczyka. Efekt? Repertuar, który w niedzielny wieczór poruszył nie tylko serca, ale niemal ściany kolegiaty.

Zabrzmiały utwory Miłosza Bembinowa, Anny Rocławskiej-Musiałczyk, Antona Brucknera i Ralpha Vaughana Williamsa. Było duchowo i nowocześnie, nostalgicznie i dynamicznie. Jednym słowem: prawdziwie. - To było jak fala, potężna, ale delikatna. Czułem, że muzyka dosłownie przechodzi przez ludzi - mówił po koncercie pan Marek. Publiczność nagradzała chórzystów długimi oklaskami, wielu nie kryło łez. - Nie jestem fanką muzyki chóralnej, ale dziś coś mnie przyciągnęło. I dobrze, bo to było niesamowite przeżycie. Czuć było, że ci ludzie śpiewają z serca - dodała pani Katarzyna z Wrzeszcza.

Chóralna Masa Krytyczna od początku łączy muzykę z działaniem społecznym. I tak było też tym razem - po koncercie prowadzono zbiórkę na rzecz Fundacji ”Hakersi”, która wspiera dzieci i młodzież w rozwijaniu cyfrowych kompetencji i przeciwdziałaniu mowie nienawiści. Jak powiedziała jedna z uczestniczek: ”To piękne, że śpiew może mieć taką moc - nie tylko łączy ludzi, ale też pomaga realnie zmieniać świat”.

Choć Chóralna Masa Krytyczna ma dopiero pięć lat, już stała się zjawiskiem. Nie tylko na mapie wydarzeń kulturalnych Gdańska, ale też w sercach tych, którzy w niej uczestniczą. - To nie był zwykły koncert. To było wspólne przeżycie. Wyszłam z poczuciem, że świat jest trochę lepszy - podsumowała pani Anna. I trudno o lepszą recenzję.