Bp Wiesław Szlachetka: Kościół to Chrystus i my w Chrystusie

Jakże ogromną radością były powstające tu liczne grupy apostolskie, ewangelizacyjne i modlitewne, wśród których znalazła się nawet wspólnota modlitwy kontemplacyjnej rozmiłowana w mistyce św. Jana od Krzyża i św. Teresy z Avila. 

A jak tu nie wspomnieć o kwitnącej kulturze muzycznej: o słynnej scholi dziecięcej i młodzieżowym zespole "Izmir" prowadzonych przez Pana Grzegorza, o Scholi Cantica pod dyrekcją Pani Angeliki, o scholi Pani Beaty i zespole Pana Krzysztofa, a także trzeba wspomnieć o między parafialnym chórze, który zaświadcza, że mimo zrozumiałej rywalizacji między tutejszymi parafiami, istniała też wzorowa współpraca, która trwa do dziś.

To zaledwie tylko niektóre przykłady niezwykłej życzliwości, z którą tutaj się spotykałem. A kreatywnego dynamizmu i działalności naszej Rady Duszpasterskiej mogą pozazdrościć wszystkie parafie świata. Nie musiałem się troszczyć o swój samochód, bo tę troskę wzięli na siebie Państwo Gosia i Tomek i ku memu zdziwieniu nawet gdy zostałem biskupem to tę troskę kontynuują. To jest pewien ewenement i to na wielką skalę. Podczas gdy jeszcze proboszcza zwykło się szanować, ale biskupa – to już nie zawsze. A tu jest zupełnie odwrotnie, za co szczególnie dziękuję.

Dodatkowym atutem naszej parafii jest sąsiedztwo szkoły i jej roztropna dyrekcja oraz odpowiedzialne grono pedagogiczne, co owocnie przekłada się na wspólną troskę o wychowanie dzieci i młodzieży. Przy okazji może ktoś zapytać, czy nasze miasto wspierało budowę kościoła. Otóż, będę szczery - nasze miasto pomagało w ten sposób, że za bardzo nie przeszkadzało.

Mogłem też jeszcze tutaj dostrzec pewien ważny szczegół, że ci parafianie, którzy byli zaangażowani w budowę kościoła, jednocześnie zawsze ofiarnie włączali się we wszystkie dzieła charytatywnej pomocy.